Natuurlijk sta ik daar weer alleen in – ik vind het namelijk raar dat als je in het ziekenhuis bent opgenomen, je ineens gratis eten krijgt. Ik doel nu niet op sondevoeding of speciale voeding die onderdeel is van de behandeling waarvoor je bent opgenomen, maar gewoon je ontbijt, je lunch en je diner. Je moet wel genoegen nemen met de beruchte kwaliteit van het gebodene, en de rare tijdstippen waarop het wordt aangeboden – de warme maaltijd om kwart over elf in de ochtend, bijvoorbeeld – maar je hoeft het niet te betalen. Of toch wel, natuurlijk: je betaalt het jaar in jaar uit via de premie. Ik veronderstel dat dat zelfs zo veel is dat je er, die drie dagen die je wordt opgenomen voor dit of dat, elke dag een vijfsterrenkok van aan je bed zou kunnen krijgen.
Hetzelfde geldt voor de pillen die je normaal moet slikken – die mag je niet meenemen naar het ziekenhuis, daar hebben ze een eigen apotheek. Daar verdienen ze ook aan, hoewel daar wellicht ook bij meespeelt dat ze die pillen ‘van buiten’ niet erg vertrouwen.
De keren dat ik in het ziekenhuis was opgenomen bracht Djamila me heerlijke maaltijden met daarbij het gebruikelijke glaasje wijn, een ensemble dat bij de dienstdoende verpleegkundigen, die hun bord ziekenhuiskots onaangeroerd naar de keuken teruggezonden zagen worden, lichte wrevel wekte. Meneer had zeker een te verfijnde smaak.
Dat is een lange inleiding op het eigenlijke onderwerp: het bejaardenhuis in Hei en Boeicop (of Boei en Heicop, of nog iets anders) gaat familieleden van hun ‘bewoners’ verplichten om vier uur per maand binnen te komen en dan hun vader of moeder een beetje te vermaken, te voeren, rond te rijden etc. Het verschonen van de luiers blijft het huis graag zelf doen, want dat is natuurlijk vakwerk.
Ik heb nog geen storm van verontwaardiging horen opsteken, maar dat komt omdat iedereen die een uurtje of vier bij die demente bejaarde de hand zou moeten zitten vasthouden, ergens aan een buitenlands strand ligt. De VVD vindt het trouwens een fantastisch idee, maar die mag niet meedoen want die willen stervende kinderen hun medicijnen afpakken omdat ze te duur zijn. (Ik vat nu kort samen.)
Mensen, in dat land waar jullie in de zon liggen te bakken is het buiten de sjieke privéklinieken heel gebruikelijk dat je familie voor je eten zorgt in het ziekenhuis en dat je die demente bejaarde gewoon thuis houdt tot het echt niet meer kan – ik snap ook wel dat laten poepen op een bepaald moment een vak wordt. Snap je? Dat is voor een deel er de oorzaak van dat de gezondheidszorg in die landen veel goedkoper is dan bij ons. Terwijl ze daar toch goed voor hun mensen zorgen. Soms zelfs beter, want je voelt je natuurlijk minder ziek als je dat gore voedsel niet hoeft te eten maar dagelijks een volgens de regels van de kunst gebraden halve haan krijgt geserveerd met een koel glaasje wit erbij.
En niemand zal je dwingen eens in de maand voor vier uur van Rodeschool waar je toevallig woont helemaal naar Cadzand te reizen waar je moeder wordt vastgehouden.
Hoewel, als ook dat je te veel is, dan ben je dus iemand die opgelucht het ouwe mens opbergt en er niet meer naar omkijkt.
Ja, ik weet het, dat is ook héél Nederlands.
______