Een columnist die over het weer schrijft, die heeft geen onderwerp. Over het verkeer: van hetzelfde laken een pak.
Maar niet altijd, zoals vanmorgen. Terwijl ik tevreden naar het eerste deel van het pas enkele jaren geleden ontdekte celloconcert van Joseph Haydn zit te luisteren, kachel ik met de toegestane vijftig kilometer per uur door het dorp. Omdat het een drukke weg is, geldt er een inhaalverbod. In de spiegel zie ik een auto naderen, die met een flinke uithaal naar de linkerweghelft zwenkt, mij inhaalt en achter de voor mij, eveneens vijftig km/u rijdende auto terecht komt. Er komen namelijk een paar tegenliggers. Als die weg zijn herhaalt hij de manoeuvre nog een keer.
Een eind verderop steekt hij op het laatste nippertje de richtingaanwijzer uit naar links en draait een zijstraat in, waarbij hij de gehele bocht afsnijdt.
Dat is geen onderwerp, Brun, laat me raden: het was een ouwe zwarte Golf met geblindeerde ramen en een onderuit liggende jongen achter het stuur met een petje op zijn kop.
Ik vond het wel een onderwerp.
De auto was namelijk een gloed nieuwe A-serie Mercedes, met op het dak een bord met het woord ‘Autorijschool’.
Goed voorbeeld doet goed volgen, zullen we maar zeggen. Maar ik had er, als ik examinator was, driemaal een ingreep van gemaakt en was de sportieve rijschoolhouder gezakt.
_____