Geen idee hoe ver het al is doorgedrongen, maar sinds een klein jaar is er dan de website Pinterest. Pinterest speelt kennelijk in op een trend onder het internetpubliek: de neiging tot plaatjeskijken. Wat Pinterest eigenlijk vergemakkelijkt is het opzetten en bijhouden van een verzameling plaatjes (en van films en muziek via Youtube), dat natuurlijk al lang kon, maar nu zonder er je harde schijf mee te belasten. Tegelijk kunnen anders pinners je interesses zien en delen.
Veel foto’s worden beschermd door auteursrecht, zodat het opslaan ervan neerkomt op diefstal. Dat blijft overigens het geval volgens de regels van Pinterest. De site is op dat punt zelf niet actief, maar wacht meldingen af en je moet wel erg veel zin en tijd hebben voor zo’n melding. Want er komt het een en ander bij kijken. Het bureau dat zich ermee bezig houdt, in het zonnige Palo Alto in Californië, gelooft je niet meteen op je blauwe ogen.
Iets dergelijks geldt voor de regel ‘we do not allow nudity’, maar als je ziet hoeveel naaktheid de ‘pinboards’ op Pinterest tonen – meestal heel mooi gefotografeerd, licht erotisch en overwegend beschaafd, hetgeen voor de een iets anders betekent dan voor de ander, natuurlijk – dan besef je dat ook dit bij Pinterest een ‘klachtmisdrijf’ is. Foto’s waarover niemand klaagt blijven staan, ik voeg er volledigheidshalve aan toe: tot nader order, want hoewel Pinterest dus gevestigd is in de meest ‘liberale’ staat van de VS, kan ook daar de preutse justitie op zekere dag toeslaan.
Pinterest is duidelijk ook een ‘social medium’, zoals Twitter of Facebook. Pinners raken met elkaar in gesprek, ontdekken gezamenlijke of wederzijdse interesses, enzovoort, zonder het gedoe als op Facebook met vrienden of Twitter met volgers en ontvolgen, dus echt een social medium light..
Behalve willekeurige verzamelingen aanleggen kun je er, aldus Pinterest, ook hele praktische dingen mee doen. De site geeft suggesties: verzamelen van ideeën om je huis (opnieuw) in te richten, een bruiloft te organiseren, dingen te tonen die passen bij jouw (kleding)stijl, ideeën verzamelen voor je werk als ontwerper, foto’s bijeen brengen van smakelijke gerechten die je ook wel eens zou willen bereiden. Je ervaart opeens hetzelfde merkwaardige fenomeen als wanneer je door iemands platenkast of boekenkast snuffelt.
En dan het feest van herkenning als je in iemand ‘n bepaalde stijl herkent en dan blijkt dat je veel meer clicks hebt en op allerlei prikborden van die pinner dezelfde Aha Erlebnis hebt. En je dus moet bedwingen om niet meteen alle pins van zo’n prikbord te jatten.
Onder de pins zit ook vrijwel altijd de onderliggende link die je naar de betreffende internetpagina brengt, dus die hoef je niet meer te bookmarken.
Je zou kunnen zeggen: veel van dit alles kan toch gewoon in geschreven artikelen worden vervat? En dat is natuurlijk ook zo, je ziet op de pinboards dan ook opmerkelijk veel gefotografeerde tekst. Wat ineens ook kan: begrijpen wat iemand bedoelt wiens taal je niet machtig bent. Zie dit voorbeeld van een interessante Japanner.
Als je een bewijs zoekt dat de wereld definitief onderweg is naar een helemaal visuele cultuur hoef je maar een account te maken op Pinterest en toe te zien wat er gebeurt. Alleen jammer dat de kans groot is dat het net als die andere social media uiteindelijk zal worden verpest door reclame.
Ergens zag ik trouwens een citaat van een man, die zijn vrouw beter heeft leren kennen door te kijken wat zij allemaal op haar pinboards zet.
Dát mag wat mij betreft wonderstamppot heten.
_______