Of jullie het gemerkt hebben, dat weet ik niet, maar ik heb de laatste dagen vrij weinig aandacht besteed aan het nieuws. Dat komt ook een beetje doordat ik denk: vertel eens wat nieuws! De politici proberen kinderachtig te scoren met het oog op de verkiezingen, het weer is inderdaad verbeterd en de crisis van de week begint alweer weg te ebben.
Zo heb ik ook van enige afstand bekeken hoe ze in de wijk Kanaleneiland in Utrecht omgaan met asbest.
De ME rukt uit, het Rode Kruis stelt een hulpnummer open, de gemeenteraad wordt teruggeroepen van vakantie, de mannen in witte pakken heb ik nog niet vermeld gezien, maar als ze er nog niet zijn, dan zijn ze wel in aantocht.
Vanmorgen lees ik in nrc.next, voor het eerst sinds jaren, een nuchter stuk over asbest. Al die tijd stond er in de krant niet simpelweg ‘asbest’ maar altijd met de toevoeging ‘het gevaarlijke kankerverwekkende’.
Het verbod op gebruik van deze overigens zeer nuttige brandwerende stof, omdat ze kankerverwekkend is bij langdurige blootstelling, dat is natuurlijk logisch. Zoals het verbod op het gebruik van het zware metaal cadmium als gele kleurstof voor plastic ook logisch was. En het verbod op nog een heleboel andere stoffen in voedingswaren en dergelijke ook. Die nog niet allemaal verboden zijn, trouwens. Monosodiumglutamaat mag bijvoorbeeld gewoon verhandeld worden, als Ve-Tsin of aji no moto.
Maar geen enkele stof is dusdanig gedemoniseerd als asbest. In de krant staat hoe gevaarlijk asbest is: als je er langdurig aan wordt blootgesteld – als je dus langdurig microscopisch kleine vezeltjes van asbest inademt – dan heb je een aardige kans dat je daar na twintig of veertig jaar mesothelioom, zeg maar een vorm van longkanker van krijgt waarna je al snel het loodje legt.
Veel van de asbest in Kanaleneiland en in tienduizenden, honderdduizenden huizen in Nederland is zodanig verwerkt dat de eventueel loskomende vezels niet tot woonruimtes kunnen doordringen. Bovendien komen vezels vooral los wanneer in asbest gesneden, gezaagd of geboord wordt. En als je nog een vlamverdeler van asbest gebruikt, ben je niet goed bezig. Maar ik raak voorlopig niet in paniek als ik het plaatje eterniet dat dient als plafond in de meterkast zie, of van de bloembak die al vijfendertig jaar voor mijn voordeur staat.
Mensen die in fabrieken hebben gewerkt waar asbestvezels vaak een soort mist veroorzaakten, zijn wel degelijk de pineut en bij hen komt mesothelioom ook veel voor. Maar als je er achter wanden en plafonds in je huis hier en daar wat asbest verwerkt is hoef je geen wit pak aan om daarna hals-over-kop door de ME naar de intensive care te worden gebracht, alwaar men een uiterste poging zal doen je leven te redden. En je hoeft ook niet ramen en deuren gesloten te houden en naar de radio te luisteren. Blijf kalm en adem niet.
Wie heeft die verhalen over dat gevaarlijke kankerverwekkende asbest dan in de wereld gebracht? Uiteraard de politici die er ook geen verstand van hebben maar die geen enkel risico willen lopen ter verantwoording te worden geroepen voor de dood of de ziekte van ook maar één onderdaan.
En, heel Hollands, de gehaaide ondernemers die hier een unieke kans zagen, indrukwekkende einde-van-de-wereld-auto’s kochten en geheimzinnig uitziende apparatuur en witte pakken en aan het grootverdienen sloegen.
Op basis van een opzettelijk onder het domme volk verspreide broodjeaapverhaal.
______