En er valt ook niks tegen te doen – zeven uur moeten we kijken naar Dion Graus in oranje overhemd met roodwitblauwe overslag en bijpassende bril, want hij en zijn partij zijn tegen de verhoging van het eigen risico in de gezondheidszorg en hebben daarom zeven uur spreektijd gevraagd. Een mens met een beetje gezond verstand zegt: dat is obstructie, dat is misbruik van de regels van de democratie, het wordt zelfs niet of nauwelijks meer gedaan in The Land of the Free, tevens het land waar het parlement een wassen neus heeft die al sinds jaar en dag in het Guinness Book of Records staat: het filibusteren.
Ik kan me zelfs niet herinneren dat het ooit in Nederland is gedaan, hoewel het woord filibuster een verbastering is van het Nederlandse woord vrijbuiter. Ik ken in het Nederlandse parlement alleen strenge voorzitters die na exact drie minuten tegen het toevallig op dat moment sprekende Kamerlid zeggen: ‘Wilt u afronden’. En dat is geen vraag maar een bevel en er zijn er maar weinigen die dat durven te trotseren.
De bedoeling van dit geval van de boel nodeloos ophouden is te zorgen dat vóór het zomerreces dat wetsontwerp over de zorgverzekering er niet meer doorkomt waardoor het niet tijdig voor de invoering op 1 januari in het Staatsblad gepubliceerd kan worden.
Het wordt vervolgens drie maanden later toch ingevoerd, desnoods met terugwerkende kracht, maar dat dondert niet: je hebt met het oog op de verkiezingen weer eens de toon gezet – en je kunt bovendien het punt altijd weer laten vallen als CDA-formateur Mona Keijzer haar dreigement ten uitvoer legt en de PVV vraagt deel te nemen aan de nieuwe coalitie. Want die partij is tegenwoordig niet meer tegen de islam maar vóór bejaarden; die laatsten wil ik wel even waarschuwen: je hebt geen vijandige islam meer nodig met zulke vrienden als de PVV.
Dat de SP ook naar het wapen van het filibusteren grijpt valt me zwaar tegen. Hoewel: die partij was deze week ook blij dat de Boliviaanse gek Evo Morales met Emile Roemer wenste te spreken, toen hij toch op de Floriade moest zijn, dus een potje ondemocratische obstructie kan daar nog wel bij. De SP, die in dezelfde vijver vist als de PVV, kon natuurlijk ook niet achter blijven, dachten ze. ‘En onze kiezers zijn toch niet zo geïnteresseerd in democratie’, dat kon er ook nog wel bij.
Ik zag intussen dat het optreden van de twee partijen vandaag korte tijd trending topic was op Twitter en het enige dat ik daarbij kon bedenken was: wij hadden de PVV toch voorzien van een solide cordon sanitair? Maar we blijven er steeds weer intrappen zodat ik tot slot een variant op een gedicht van Gerard Reve in overweging wil geven: Als Geert Wilders (of Dion Graus) een scheet heeft gelaten, zeggen ze: wat ruikt het hier lekker – net of er iemand lever met uien aan het bakken is. Dat soort journalisten (of kiezers), daar ben ik niet dol op.
_______