Alweer een week of zes geleden werden de eerste straten in het dorp ‘versierd’ met die armzalige plastic rotzooi in de vogelaarste kleur van allemaal: oranje, zaterdag zag ik op de Moezel een schip voorbij varen, hoog opgeladen met een enorme berg oud ijzer, de favoriete handelswaar van de dekselse Hollander, waarbij de Nederlandse vlag aan de achtersteven niet meer nodig was; het schip voerde, diep in Duitsland en onderweg naar Frankrijk, een flink woud aan wapperende oranje vlaggen, voor de zekerheid stuk voor stuk getooid met het allerverwerpelijkste voorwerp op deze aardkloot: een voetbal. Geteisterd door een enorme golf van plaatsvervangende schaamte over zoveel lompe onbeleefdheid overdacht ik snel methoden om mijn gele kentekenplaten te verhullen, maar gelukkig keek niemand.
Het is natuurlijk allemaal heel erg wat er gebeurt met de euro, met de economie, met de politiek, met alles eigenlijk zo’n beetje, maar het allerergste is de tweejaarlijks terugkerende oranje-ellende. Alle bedrijven laten weer eens blijken hoe zij over hun klanten denken: hersenloze voetbalhooligans die je op een simpele manier zoveel mogelijk geld uit de zak moet kloppen.
Geen enkel tv-programma kan zich blijkbaar veroorloven het absolute niets van de voetballerij links te laten liggen, van het journaal tot RTL Boulevard, alles laat die domme kaalkoppen zien die, zo las ik ergens, het heel normaal vinden tijdens de kampioenschappen voor elke wedstrijd 2400 kilometer te moeten vliegen. ‘Dat zijn we zo gewend.’
Gelukkig stond in diezelfde krant dat – en verwondert dat nog iemand? – de voetbalwereld één corrupte bende is, waarbij de uitslagen van wedstrijden worden verkocht aan de hoogstbiedende. Nou ja, voorlopig alleen de voetbalwereld van Italië dan, maar dat komt natuurlijk omdat ze het in al die andere landen veel geniepiger spelen. Dus als ze nu even bekendmaken welke club het Europees Kampioenschap gaat winnen, dan kunnen we gewoon weer tv kijken zonder gevaar te lopen Mart Smeets te zien, of Jack van Gelder, of Johan Derksen.
Je zou kunnen betogen: dan laat je die televisie toch uit en dat ga ik doen ook, maar ik wil om principiële redenen dat ik van oranje gevrijwaard blijf, ook als ik de televisie eens wèl aanzet. Het is een verloren strijd, ik weet het, maar ik wil het toch gezegd hebben en dan houd ik erover op.
Iets kunnen we doen. Kijk een paar keer dapper tv en maak een lijstje van winkels die niet meer bezocht gaan worden: Albert Heijn, C1000, de Plus, de Jumbo. Dat dat betekent dat je de komende week gras moet eten (dat heeft er ook wel iets mee te maken maar is tenminste niet oranje) dat moet je dan maar beschouwen als een welkome afslankkuur.
Maar het einde van de lijdensweg is nog niet in zicht, want gisteren kreeg ik het verheugende bericht dat in alle plaatsen waar het Wereldkampioenschap Wielrennen zich komende september afspeelt, winkeltjes komen waar je de onvermijdelijke oranje rotzooi kunt kopen, nu voorzien van de afbeelding van een fiets. Dus ook in de plaats mijner inwoning.
Daar zijn ze nu al meedogenloos bezig de tere kinderziel te verpesten door ze te dwingen aan lange fietswedstrijden deel te nemen, in plaats van gewoon sommen te maken.
Toch eens zien of ik in september niet een korte vakantie in enig buitenland kan regelen.
Want ik vecht me desnoods kapot.
_______