Willem als assistent bij het aan brengen van dekbedhoezen – vooral grote, modelletje lits jumeaux – was een doorslaand succes. (Voor wie niet weet wat of hoe, zie hier) Ik gebruik hem wekelijks. Niet dat de hoes nu sneller dan tevoren om het dekbed zit, maar Willem heeft wel gemaakt dat je voortaan niet meer wanhopig grommend en kermend verstrikt raak in dekbed en overtrek, maar dat het proces volgens een zekere methodiek verloopt, waarbij je het gevoel houdt dat je te allen tijde de baas bent, en niet die vermaledijde vormeloze lappen.
Blijft inmiddels het volgende probleem bestaan: het dekbed heeft de neiging om stiekem, terwijl je rustig slaapt, uit de hoes te kruipen waardoor je na enkele dagen het gevoel hebt dat je beter in een kartonnen doos onder een brug kunt gaan liggen. Ik heb me jarenlang vruchteloos afgevraagd hoe dat toch kon en vooral: hoe kun je dat voorkomen?
Het antwoord luidt eenvoudig: de hoes vastmaken aan het dekbed.
Hetgeen een nieuwe vraag uitlokt: maar hoe dan wel?
Van alles heb ik bedacht. Dekenspelden, maar die maken uiteindelijk gaten in dekbed en hoes, en zien er ongezellig uit. Klittenband? Wat een ingreep.
En dan is er de website Temps L, handige ideeën voor huis en gezin. Zoals daar zijn: de horizontale leesbril, de bedverhogers en de bedsokken, alsmede de gevulde bovenmatras. Ook het hondenbeenkussen moet niet verkeerd begrepen worden, het is, aldus de website, ondersteunend voor je nekwervels. En niet alles is gericht op terminale bejaarden. Want al eerder trof ik er de sneeuwlaarzen met uitklapbare ijsrasp – ‘nooit meer uitglijden’, maar dan meteen toch weer de volledigepaginaloep, wellicht af te wisselen met de 2.5 maal vergrotende leesbril met LED-verlichting. (Ik denk dat ik die bestel, wegens die verlichting.)
Hetgeen ons brengt bij een niet te versmaden artikel van Temps L: de dekbedclip. De dekbedclip heeft veel weg van een ouderwetse vrijgezellenknoop, een geheel uit de mode geraakt artikel omdat de huidige metroseksuele man natuurlijk heel handig is met naald en draad en in een handomdraai een knoop keurig vastzet. Je maakte met die vrijgezellenknoop trouwens je jasje of je gulp kapot, want hij moest door de stof heen. De dekbedclip daarentegen vertoont dat euvel niet. Het is een dikke ring met een ‘paaltje’, waar een andere, elegant gevleugelde ring omheen past. Je krijgt acht stuks voor luttele euro’s en wat je dus doet als Willem klaar is: je pakt dekbed en overtrek tegelijk vast, wrijft het dons van het dekbed een beetje weg, legt het geheel op een stevige ondergrond op het ‘paaltje’, en duwt uit alle macht de ring met de vleugels over het ‘paaltje’ heen, met dekbed en overtrek ertussen.
Daar wringt de schoen enigszins, want met een zomerdekbed en alle kracht van twee personen gaat het nog wel – ik moet niet denken aan de winter (daar wil ik trouwens hoe dan ook niet aan denken) wanneer dat dunne zomerdekbed gezelschap krijgt van een dikker exemplaar. En dat moet dan dus acht keer, bovenaan vier en onderaan vier. Mijn hoop is erop gevestigd dat het zware nylon van de clips door gebruik soepeler wordt.
Intussen, reeds na enkele dagen gebruik, heb ik begrepen waardoor dat opkruipen komt: je ligt kennelijk de hele nacht tegen de onderkant van die overtrek aan te raggen – alles in het nette, uiteraard – en dat ding probeert door middel van opkruipen een goed heenkomen te zoeken. De clips verhinderen dat niet helemaal, maar de bewegingsvrijheid van de stof is natuurlijk danig verkleind.
Eens kijken, ja hoor, voorlopig zijn al mijn wensen vervuld. Of het moest een oplossing zijn voor al die sleutels, de telefoon, de zakdoek en het zaklantaarnje in mijn broekzak. Ik houd Temps L in de gaten.
Voor al uw accessoires die u nooit dacht nodig te hebben.
______