Lumineus idee: je probeert het lijsttrekkerschap van een politieke partij via een procedure in kort geding naar je toe te trekken. Daar is één probleempje: de meeste would be lijsttrekkers beschikken niet over voldoende fondsen – waar dan ook vandaan – om een dure advocaat als Bram Moszkowicz voor hun karretje te kunnen spannen. Toch denk ik dat Henk Bleker het gokje wel gewaagd zou hebben, als hij het tijdig zelf had bedacht. Niet dat er een kans is dat hij er in geslaagd zou zijn, maar je bent dan toch weer flink in de publiciteit geweest en daarna heb je zelfs nog de mogelijkheid om de afwijzing van je eis uit te leggen als een sterk staaltje van linkse partijdigheid van de zijde van de rechters. Nog een tip: gooi tijdens de zitting een glaasje water in het gezicht van de rechter.
Intussen dreigt heel het gedoe rond het Europees Noodfonds de aandacht weer eens af te leiden van de hoofdzaken. Ik heb ook mijn twijfels, dat komt doordat ik geen verstand heb van geld als het bedragen van honderd euro te boven gaat. Hoogstens verkneukel ik me enigszins over Mark Zuckerberg die met zijn internet-ideetje ‘zinloze informatie uitwisselen met mensen die je niet of nauwelijks kent’ wel veel miljarden ophaalde op de beurs, maar er sindsdien dagelijks een stuk of tien van verliest. Give or take a few, natuurlijk, ik zei het al: ik heb geen verstand van haute finance.
Dat van die lijsttrekker, dat geeft mij dan wel weer stof tot nadenken over mijn eigen politieke standpunten. Jullie weten dat ik sinds jaar en dag (nou ja, een jaar of tien) GroenLinks stem. Ik hoor het alweer: ‘Om Femke, zeker’, ja hoor, om Femke, vooral door de manier waarop zij een misschien wel links maar vooral: verstandig en intelligent GroenLinks representeerde.
Onder Halsema was GroenLinks vooral een beginselpartij die mede daardoor een geringe kans maakte ooit in de regering te komen. Nederland stemt vooral op koehandelpartijen, want zo zijn Nederlanders nu eenmaal: op de markt elkaar flink een loer draaien, dan de koe betalen met een smoezelige rol bankbiljetten van al even smoezelige herkomst, desnoods uit enig Europees Noodfonds, uit de linkerbroekzak. En na gedane zaken op de klompen, een nat gesabbeld stompie sigaar in de mondhoek en de pet scheef op de kop naar de kroeg, er een oude genever op drinken.
En daar deed Femke dus niet aan mee. Ik zou me dat trouwens ook niet kunnen voorstellen, vooral dat natte stompie sigaar niet.
Jolande Sap ook niet, ik bedoel weer dat stompie sigaar en Tofik Dibi al helemaal niet. Maar Jolande Sap ontbeert gewoon die brede en toekomstbestendige visie van Femke Halsema – haar, Femkes welbespraakte argumentaties hadden toch een zekere onderhuidse invloed in de Tweede Kamer die Sap niet heeft, die Tofik Dibi niet heeft en veruit het grootste deel van de overige Kamerleden ook niet. Allemaal veehandelaren die niet verder kijken dan de volgende veemarktdag.
En ineens maakt de keuze zichzelf; de idealen van GroenLinks zijn niet in goede handen, niet bij Sap en niet bij stripfiguur (BAM!!) Dibi.
Wat zouden jullie zeggen van Diederik Samsom? Die het bijkomende voordeel heeft dat op hem de taak rust om aan te tonen dat ook een socialist zonder haar een belangrijke rol kan spelen in de Nederlandse politiek.
Volgens mij heeft hij trouwens desgewenst zó weer een bos krullen.
_______