Nauwelijks bekomen van de laatste nogal desastreus uitgevallen restyling van het Volkskrant Magazine krijgen we er wéér een voor de kiezen. De vorige heb ik kapotgeschreven (voor mijn eigen gevoel uiteraard) tegen de nieuwste versie bestaan weer andere bezwaren.
Ik juich bijvoorbeeld toe dat voorlopig als broodletter een mollig lettertje met schreef wordt gebruikt, dat veel lijkt op het type waarin ik u deze mijne zielenroerselen toestuur; het kan Century zijn, of New Century Schoolbook, maar eventueel ook Georgia en wellicht nog iets anders. Waar ik dan wel weer van sta te kijken is de lelijke manier waarop hier en daar kopteksten op een te lage voet zijn gezet, waardoor de regels enigszins door elkaar lopen.
Waar het nu om gaat, dat is dat de inhoud nu echt te gek voor woorden begint te worden. Ik begrijp best dat het Magazine veel door vrouwen wordt gelezen, ik neem zelfs aan: vrouwen tussen de 35 en 50 jaar met een meer dan gemiddeld IQ en woonachtig in het Westen van het land. Maar waarom moet het ineens een blad worden dat helemaal vol staat met aanbevelingen voor hebbedingen?
Het begint al op de omslag, waarin de reportage wordt aangekondigd over het vijftigjarig bestaan van een cultuuricoon – het raketwaterijsje. Dan haak ik al bijna af, wat een onzin, een waterijsje is een waterijsje. Coca Cola, dat is een cultuuricoon, maar een raketijsje? De foto schijnt overigens geleid te hebben tot protesten van mensen die hem pornografisch vonden. Ja, zo kun je wel ophouden met eten, zeg, als je iedere keer dat je iemand iets in de mond ziet nemen je moet denken aan orale seks. Ik had wel graag gezien dat ze een model hadden gekozen met iets regelmatiger tanden. Maar misschien is zo’n onvolmaakt gebit ook wel een stijlicoon.
Het is het zeshonderdste nummer van het VKM, misschien dat daarom zoveel hebbedingen er in staan, te weten een toeter voor je iPhone gevolgd door twee pagina’s smeersel, haarpommade (die van Obama) strakke broeken en een zonnebril in de vorm van kattenogen. En het is nog niet klaar, want er is ook een afdeling koken en culinair, met onder andere de ideale pan, daarna wonen en interieur met een gebreide klok.
Dan volgt een heel aardig stukje van gewezen columnist Wim de Jong aangaande de Grote Dikke Bril en de rubriek Smaak – gejat uit de Privaat of zo’n blad: of iemand er wel netjes uitziet. Het blijkt dat Diederik Samsom nooit een belangrijke PvdA-icoon wordt, want kaal hoofd. Dan is er Yvette van Boven, zo te zien de ideale lezeres van VKM. Koop haar kookboek, is de bedoeling.
Modekoning Mart Visser, uiteraard gefotografeerd in zwart-wit met de ogen dicht, journaliste Wilma de Rek die boeddhist probeert te worden, in vijf weken; en als klap op de vuurpijl een mevrouw die ik nooit meer terug hoop te zien op enig pluche of papier waarop ik geabonneerfd ben; het Mark Rutte Dansmarietje Edith Schippers, die in de gelegenheid werd gesteld met maatregelen uit de hersenloze überkapitalismebakkerij de gezondheidszorg van Nederland nog eens flink op kosten te jagen.
De Volkskrant hoeft voor mij niet uitgesproken links te zijn, maar we hadden toch gemakkelijk zonder deze kip zonder kop gekund.
Maar zoals gezegd: mooi lettertype. En volgende week weer een beetje normaal, asjeblieft.
______