Anders dan de vrijwel ongefilterde reacties op internet, worden op krantenredacties ingezonden stukken uitvoerig of minstens enigszins gescreend. De redacteur van de rubriek onderzoekt bijvoorbeeld in bepaalde gevallen of de schrijver van het stuk wel degene is voor wie hij of zij zich uitgeeft. Daardoor zijn de stukken altijd keurig geschreven en er wordt niet ordinair gescholden. De redacteur bekijkt het stuk ook op begrijpelijkheid en/of breedsprakigheid en doet daar wat aan. Waardoor de meeste ingezonden stukken tamelijk bloedeloos naast je ontbijtbord liggen.
Soms zit er een tussen dat ondanks alle filtering en bewerken meer vragen oproept dan beantwoordt.
Bijvoorbeeld deze, hedenochtend in nrc.next, van de zijde van Monique de Bruijn in Schiedam:
‘Mijn partner en ik hebben een verzamelinkomen van 125.000 euro, dus geen kinderopvangtoeslag meer per 2013. Wij hebben vier kinderen onder de zes jaar voor wie wij aan kinderopvang in 2013 bij elkaar 1940 euro per maand gaan betalen.
Ik verdien netto 2200 euro per maand, dus houd 260 euro over. Mijn hele salaris gaat – op 260 euro na – voor zeker nog vier jaar (tot de jongste naar de kleuterschool gaat) – op aan kinderopvangkosten.
Welke visie zit achter deze maatregel? Moeten goedverdienende tweeverdieners naar het kostwinnersmodel? Mogen goedverdienende tweeverdieners zich niet meer voortplanten?’
Aan dit stukje heb je nagenoeg niks, want er ontbreekt veel informatie, of de informatie is onduidelijk.
Eerst maar eens dat verzamelinkomen. Dat woord is een belastingtechnische term, bedoelt Monique die ook of bedoelt ze ‘mijn partner en ik hebben samen een bruto inkomen dat hoger is dan 125.000 euro’? Daartussen gaapt namelijk een afgrond.
Laten we uitgaan van het laatste en het gezamenlijk bruto inkomen stellen op 130.000 euro. Monique heeft zelf 2200 euro netto, dus dat ligt bruto rond de 3500. Dat is 42.000 euro per jaar. Haar partner heeft dus minstens 88.000 euro bruto en aangezien Monique de hele kinderopvang betaalt, houdt haar partner daar netto, conservatief gerekend, 44.000 euro netto aan over. Dat is ongeveer 3666 euro per maand. Met wat Monique overhoudt is dat een kleine vierduizend euro. Ik geef toe, dat is geen vetpot, maar het kon slechter.
Dan de kinderen. Die zijn alle vier onder de zes jaar. Het kan zijn dat het twee tweelingen zijn, hoewel Monique uitdrukkelijk spreekt van ‘de jongste’. Als die kinderen nu onder de zes jaar zijn, dan is er, gezien het feit dat met de zwangerschap en naijleffecten daarvan toch een maand of elf gemoeid zijn, al minstens één op de basisschool. Het gekke is dat Monique niet weet dat het tegenwoordig basisschool heet en dat de kleuterschool in 1985 is afgeschaft. Je kunt stellen dat de kinderen van Monique dus ruwweg 4, 3, 2 en 1 jaar zijn (een prestatie waarvan zij wat mij betreft rustig een paar weekjes aan een Turks strand mag gaan uitblazen) en dus gaat er in 2013, 2014 en 2015 een naar de basisschool en dan is het afgelopen met de dure kinderopvang, die in die jaren ook al elke keer 33 procent goedkoper uitviel. Uiterlijk in 2016 kunnen Monique en haar partner gaan genieten van een netto ‘verzamelinkomen’ van om en nabij zesduizend euro.
Daarvan kun je zelfs gemakkelijk een paar weekjes naar de Seychellen.
Zeker als je nu stopt met voortplanten. Raadpleeg verder de huisarts.
(Ik bedenk plotseling dat ik vroeger, toen ik op de krant de brievenrubriek verzorgde, bij gebrek aan voldoende brieven er wel eens zelf een schreef. Onder het pseudoniem Sander de Bruijn. Toeval, natuurlijk.)
_______