Al eerder heb ik aangestipt dat er verschil is tussen de formele rechtspraktijk enerzijds en anderzijds wat je daar als ongeschoolde arbeider van mag of moet vinden. Ik begrijp best dat de jongelui die verdacht worden van de overval op de Haagse juwelier Stratman formeel Ziya B. en Sandro G. worden genoemd en niet verdacht worden van moord maar bijvoorbeeld van gebruik van geweld, de dood tengevolge hebbend.
Maar dat verhindert niet dat ik gewoon mag zeggen dat B. Ziya Borucsu heet en G. Sandro Grigolia, en dat ik vind dat ze de daders zijn van de moord op de juwelier.
Het kostte het NOS Journaal geen enkele moeite advocaat Inez Weski zover te krijgen dat ze in het geweer kwam tegen de manier waarop de politie en het Openbaar Ministerie de opsporing van het illustere tweetal ter hand had genomen. Doordat hun foto’s op de tv en prominent in kranten werden geplaatst compleet met voor- en achternaam ‘zijn ze al veroordeeld’, meende ze, en ‘dat zal zeker leiden tot strafvermindering’. Ze zei er niet bij dat de zaak zonder dat al ingewikkeld genoeg is; als de twee tijdens hun proces stug volhouden dat de ander het fatale schot heeft gelost, dan is in het uiterste geval zelfs een veroordeling wegens deelname aan een gewapende roofoverval nog maar de vraag. Het zou niet de eerste keer zijn dat dan een ‘veroordeling’ tot vrijspraak wegens gebrek aan bewijs volgt.
Dat een verdachte van een misdrijf wordt bijgestaan door een advocaat is uiteraard een schitterend staaltje van de onafhankelijke rechtspraak die bij een rechtsstaat hoort. De advocaat ziet erop toe dat de uitspraak van de rechter conform het geldende recht is. De advocaat heeft tot taak zijn cliënt te beschermen tegen kwestieuze toepassing van het recht, of het toepassen van rechtsregels die niet van toepassing zijn. Het is niet de taak van de advocaat om zijn cliënt hoe dan ook vrij te krijgen, ook als die langdurig of misschien zelfs definitief achter de tralies thuishoort.
Omdat politie en justitie het noodzakelijk vonden dat twee kennelijk vuurgevaarlijke misdadigers geen minuut te lang in vrijheid zouden moeten blijven en daarom hun foto’s bekend maakten en hun namen, dat moet ook door een advocaat gewoon zonder morren goedgekeurd worden. Ook advocaten, met name advocaten, hebben een morele verantwoordelijkheid voor de gezondheid van de rechtsstaat.
Nederland is wat dat betreft een raar land: in Engeland, België, Frankrijk en Duitsland, om maar eens een paar naburige rechtsstaten te noemen, worden standaard altijd de volledige namen, de afkomst en zelfs de woonadressen van gezochte en gevonden verdachten vermeld in de media. Dat is misschien wat overdreven en in het kader van de opsporing ook niet altijd nodig.
Maar ik word een beetje misselijk van advocaten die het als hun taak zien om ten behoeve van patente misdadigers een speurtocht naar gaatjes en mazen in de wet te beginnen, om nog te zwijgen van vormfouten, zodat ze hun gerechte straf kunnen ontlopen.
Nog een geluk voor ons rechtsgevoel dat een van de twee Mohammed Enait als advocaat heeft genomen, je weet wel die gek die in de rechtszaal weigert op te staan als de rechter binnenkomt.
Enait noemt zich Mohammed Faizel Ali bin Mohammed Racheed bin Mohammed Karamullah bin Mohammed Enait en hij is als jurist afgestudeerd op een scriptie met deze naam: Terrornoia : how the propa-ugandists used the omni-territorialization of terror for the fundamen-talismanization of criminal law in a multi-cultus-ritualistic society. Het is dat die jongen die gemene moord heeft gepleegd, anders zou ik de neiging hebben hem voor zo’n advocaat te waarschuwen.
Zat die examencommissie trouwens heel erg verlegen om nog één afgestudeerde? Maakt niet uit of de kandidaat dacht te werken aan een tekst voor het Groot Dictee der Nederlandsche Taal?
Maar daarover een andere keer. Als we het onderwijs weer eens onder de loep nemen.
_________