Ja, ik kan me voorstellen dat dat voor jullie wel even schrikken was, zeg. Zitten jullie rustig in de tuin te genieten van een zeldzaam mooie avond, hoor je ineens bij de buren niet alleen stémmen maar je ruikt ook wat, iets dat in verband staat met een verfoeilijke gewoonte, namelijk roken. Het speelt zich weliswaar af op een meter of dertig afstand van jullie, met daartussen de dubbele haag van bijna drie meter hoog, en met de wind de andere kant op, maar je kunt, inderdaad, jullie niet kwalijk nemen dat jullie over een gevoelig reukorgaan beschikken. Bedremmeld dat ze waren zeg, die drie schatten van terroristen hier, ik kan wel zeggen: ze deden het niet met opzet, is ook niet nodig want jullie zijn ook zonder dat wel heel gemakkelijk te storen.
Van andere buren heb ik nooit last, en zij blijkbaar nooit van ons – ja, eentje, die op het hoekje, ook een flink eind hiervandaan, die mailde me prompt toen mijn zoon per ongeluk buiten op de elektrische gitaar één akkoord aansloeg: ‘U gaat me toch niet de hele zomer teisteren met uw armzalige pogingen tot muziek maken’. Zijn vrouw had me trouwens ook al eens gebeld toen ze zomaar gehoord had dat ik ‘Wir setzen uns mit Tränen nieder’ van Bach ten gehore bracht en ze had nota bene gelijk: het was hartje zomer en geen Goede Vrijdag, dus WTF? Maar goed, dat is allemaal al lang geleden en ik heb zelf ook wel eens geklaagd toen weer andere buren ’s morgens om een uur of vier nog eens de muziek lieten blèren en desgevraagd verklaarden: ‘We hebben een feestje en het is buiten’. Die uitdrukking hebben we er trouwens meteen ingehouden.
Zeer tot onze intense droefenis is zo ongeveer alles dat wij doen u een doorn in het oor. Ga maar na: wandel ik met gasten in de achtertuin die grenst aan uw tuin, en de conversatie is voor u hoorbaar, dan zet u vlak achter de heg de bladblazer aan. Maakt onze barbecue wat rook – dat kan de beste overkomen – dan moet u naar binnen en kunt u de konijnen ternauwernood van de verstikkingsdood redden. (Afstand veertig meter). Wordt er in onze kelder muziek gemaakt (ramen en deuren gesloten, niet voor acht uur ’s morgens en niet na tien uur ’s avonds) dan deelt u ons telefonisch mede dat uw kinderen bij dat lawaai niet kunnen studeren. (Behalve dat de ramen en deuren aan onze kant gesloten zijn, zit er dus die dubbele haag tussen, en uw eigen gesloten ramen en deuren, en ik heb vernomen dat uw kinderen in Maastricht studeren. Afstand 35 kilometer.)
Buren, buuf, ’t is niks gedaan. Je hebt er alleen maar last van.
Deze week heb ik al een paar vroege ochtenduren besteed aan het snoeien van mijn eigen haag. U hebt niets geroepen, gebeld of gemaild, dus knip knip knip, dat kan er nog mee door.
Ik kan u niet zeggen hoe vaak ik daarom een zucht van verlichting heb geslaakt.
De rust van mijn buren gaat me namelijk boven alles.
Ik wil me desgewenst zelfs verontschuldigen voor het feit dat ik besta.
_______