Een zijstraatje van dit vervolgverhaal leidt uiteindelijk naar het Atrium Medisch Centrum in Heerlen, en wel naar de Spoedeisende Hulp, die een aantal weken geleden mikpunt is geweest van mijn kritiek. De reden dat ik dit hier ter sprake breng is: het plaatsen van de stroomzuinige Amerikaanse side-by-side koelkast door twee ons toegezonden deskundigen op het gebied van brede koelkasten en smalle kozijnen. Tevens kan ik zo mijn onlangs gemaakte opmerkingen gedeeltelijk herroepen casu quo bijstellen over de kwaliteit van gezondheidszorg, zoals verstrekt door deze wijd en zijd vermaarde instelling.
Aanvankelijk ging het plaatsen van de koelkast voorspoedig. Eerst het dak eraf, de deuren open en schuiven maar, een techniek die ik wel in gedachten had – maar dat dak eraf, dat leek me al onoverkomelijk. Het bleek wonderlijk eenvoudig, al moet je dat wel van tevoren weten. Ook het ‘pellen’ van het beschermende plastic van het roestvrij staal was geen probleem, al ging de kast daarna maar krapjes in de daarvoor gereed staande nis.
Alleen: hij stond bijna gevaarlijk voorover te hellen. De handleiding had daar op gerekend en schreef voor hoe zulks te herstellen. Het bevreemdde mij enigszins dat de twee jeugdige deskundigen resoluut de loeizware kast aan de voorkant optilden, en er hun veiligheidsschoenen onder schoven. De oudste monteur stak zijn hand onder de kast, kennelijk om te voelen of hij daar iets stelbaars vond. Zonder resultaat. Hij trok zijn voet weg, en terwijl hij zijn hand nog onder de kast had, trok zijn maat ook alvast zijn schoen weg.
De kast bonkte voorover, op ’s mans hand.
Twintig minuten later later waren we op de Spoedeisende Hulp met de monteur die als een rund zat te bloeden in een inderhaast om zijn hand gedraaide handdoek. Hij was onmiddellijk aan de beurt, een resoluut optredende en zeer deskundige arts bracht tien hechtingen aan in vinger en hand en na ongeveer een uur gingen we weer op huis aan.
Waar we toch weer even de handleiding raadpleegden en volgens voorschrift keurig met een steeksleutel de kast rechtzetten.
Intussen was een vervangende chauffeur opgetrommeld omdat de bevoegde persoon ineens niet meer kon rijden – de heren waren met een levensgrote verhuiswagen aangekomen – en nog vijf minuten later waren ze weg. Zelf draaiden we de deuren recht, ook met een steeksleutel, en konden toen eindelijk in katzwijm zijgen wegens zoveel schoonheid bijeen in een klein hoekje.
Sindsdien heeft hij al zachtjes zoemend zijn eerste crushed ice geproduceerd.
En zaterdagavond moeten we de benodigde stroom zelf kunnen vervaardigen. U hoort van mij.
_________
Laatste reacties