Uiteindelijk word je een dorpeling en er hoeft maar weinig te gebeuren of je wordt een alom geachte dorpeling.
Gisteren was de jaarmarkt, gecombineerd met de kermis, althans in mijn deel van de gemeente, de voormalige gemeente Nieuwenhagen, vroeger een wat vaal aanhangsel van de Oostelijke Mijnstreek, tegenwoordig het glorieuze centrum van de gemeente Landgraaf.
De jaarmarkt en de kermis, in het Russisch is het hetzelfde woord: jarmarka, misschien wel ontleend aan het Nederlands. Zoals jullie zien: ook taalkundig sta ik mijn mannetje.
Al jaren kondig ik de jaarmarkt in het winkelcentrum in mijn hah-blad aan met een foto van een jaar of vier, vijf oud, en dus ging ik er gisteren heen om eens wat plaatjes te schieten voor het archief.
Het was koud en winderig en er viel iets van vochtigheid dus ik dacht: daar is natuurlijk geen hond – maar het bleek er aardig druk te zijn, al kon je er natuurlijk nog niet over de koppen lopen.
Eerst was daar de wethouder die over de lantaarnpalen gaat, met vrouw en kind. Even verderop de mevrouw van de DA-drogisterij die haar warme en gezellige winkel had verruild voor een tochtige marktkraam voor de deur, waar zich weinig klandizie bleek te melden. Verder stond een man uit de Andes die dan ook in gebreide wollen kleding deed, de perfecte outfit voor deze lentedag. Terwijl Djamila er een vest uitzocht klampte een voormalige collega haar aan en ging ik even pinnen – al voor de derde keer in tien minuten kwam ik de mevrouw van de Bruna met die enorme dikke bulldog tegen.
In de gangen van het winkelcentrum hadden ze met behulp van van die Beierse feestbanken exact de juiste kermis/jaarmarktsfeer getroffen. Daar klonterde trouwens vooral het bezoek aan het evenement samen, het was daar warmer en het waaide er niet.
Het raadhuisplein stond bomvol met kermisattracties, met een sterk dominerende ‘Spin’, een botsautotent, suikerspin, een tent met risolles en roti en loempia’s, reifkoekenbakkerij, een streekproductentent en zelfs een Kop van Jut. Djamila instrueerde me intussen niks meer te zeggen als ik bultig uitgevallen mannen of vrouwen zag, maar haar alleen aan te stoten. Ze zag ze trouwens zelf ook al.
En daar was Dave met vrouw en kind en de familie van zijn vrouw uit Amerika, die allen zichtbaar genoten van het gebodene, mede gezien het uitbundige lenteweer.
We kwamen trouwens ook gewoon voor boodschappen, bij het Kruidvat bijvoorbeeld. En we moesten ook even bij Marie-Louise binnen, omdat die tegenwoordig ook MAC-broeken verkoopt. Ook daar was het lekker warm.
Alleen Mahmoud, een vaste wandelaar in het winkelcentrum, all the way from the Sudan, was afwezig. Heel verstandig.
Want toen we het evenement verlieten, hadden we toch het idee dat we van een koude kermis zouden thuiskomen.
_______