Het nu volgende stuk schreef ik enige uren vóór de RVD gisteren ineens begon te twitteren dat het allemaal wat moeizaam ging in het Catshuis. Hoewel je achter zo’n koele tekst kunt vermoeden dat ze die alleen rondsturen als het kabinet al gevallen is en gevlucht naar Suriname, ga ik er toch maar even van uit dat Geert bij nader inzien ontwenningsverschijnselen vreest en alsnog instemt met verdubbeling van de ontwikkelingshulp, verhoging van de aow-gerechtigde leeftijd naar 70 jaar, onmiddellijke afschaffing van de hypotheekrenteaftrek en verdubbeling van het quotum Polen en andere schavuiten.
Dus:
Een foto genomen van buiten de hekken van het park rond het Catshuis in Den Haag. Geert Wilders in zijn favoriete rol als lone wolf – volslagen alleen, een sigaret rokend. Misschien duurde het maar even, maar omdat het een foto is geeft het ook een statische indruk: een onwrikbare politicus die de vergaderzaal verlaten heeft na het stellen van een ultimatum, en nu desnoods ongelimiteerd afwacht of en wanneer ze smekend naar buiten zullen komen om hem te vragen toch weer aan te schuiven omdat ze het er nog eens over willen hebben.
Nog een foto: de voorzitter van de ministerraad op een herenrijwiel onderweg in de lommerrijke omgeving van het Catshuis, ook al volledig onbewaakt en toch met een brede grijns op het gezicht die er inmiddels zozeer opgebakken zit dat hij onherkenbaar is geworden.
Video: Ron Fresen van het Journaal speelt, na drie weken vruchteloos posten voor het hek van het Catshuis, een toneelstukje. Er komt een auto naar buiten, de onvermijdelijke Audi, en Fresen duikt er bijna op, tikt op het zijruitje rechtsachter. Hij weet van tevoren dat de inzittende, wie dat dan ook is, het raam niet zal opendraaien en al helemaal niet zal kond doen van het feit dat men eruit is: want Geert Wilders kan de boom in. Nee, de auto geeft gas en Fresen struikelt half de oprit op, terwijl hij zich naar de camera wendt. Een marechaussee houdt het tafereel nauwlettend in de gaten.
Ik heb een paar weken geleden al eens geschreven dat de absolute mediastilte die noodzakelijk zou zijn voor het slagen van de onderhandelingen over door Europa voorgeschreven bezuinigingen, in feite neerkomt op het opschorten van de democratie. Ik hoor wel allerlei lui die smoesjes maken dat dat nu eenmaal moet, als er onderhandeld wordt is het onhandig om tussendoor uit de school te klappen. Maar dat zijn allemaal van die moderniseringen waar ze de mond van vol hebben ter rechterzijde, noem het toch gewoon bij de naam: gelul. Het duurt nu al een week langer dan aangekondigd en Jan Kees, de minister van Financiën die straks met hangende pootjes met enig resultaat naar Brussel moet, zei zwijgend toch iets. Op Koninginnedag moet hij daarheen met een plan, maar hijzelf sloot helemaal niet uit dat de onderhandelingen in het Catshuis dan nog aan de gang zouden kunnen zijn.
Wat we wel weten: hoe langer het duurt, hoe kleiner de kans dat het kabinet er heelhuids uitkomt.
Maar minder dan ooit is het raadzaam de beer te verkopen vóór de huid geschoten is.
_______