De voorzitter van NOC*NSF had zo graag voorkomen dat het over geld zou gaan. In zijn kringen heb je geld, en je praat er niet over, namelijk. Het is ook geen probleem: hij heeft een feestje, in 2028, en de belastingbetaler dokt, zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Het gaat, zei hij vanmorgen, toch vooral om de sport in Nederland te bevorderen. Welke sport? Dat zijn er drie: winst voor het bedrijfsleven, doping voor de sporters en corruptie voor de organisatie, de drie belangrijkste Olympische sporten, meen ik te weten.
Wat is dat toch, wat politici, en dan vooral rechtse politici hebben met sport of wat daar tegenwoordig voor door moet gaan? Heimwee naar de ondemocratische structuur die nu eenmaal inherent is aan sportbeoefening? Alleen met kadaverdiscipline en slavendrijverij kun je een wedstrijd winnen, dat geldt van hoog tot laag.
Wat gebeurt er trouwens met de ambtenaren van het sportministerie van Edith Schippers? De ambtenaren die, naar verluidt, de juiste cijfers maar weg lieten uit een nota waarin werd uitgelegd hoe nuttig en zelfs noodzakelijk het zou zijn dat Nederland in het jaar van mijn negentigste verjaardag, 2028 dus, de Olympische Spelen organiseert? Je gelooft het antwoord inderdaad niet: als de juiste cijfers, bijvoorbeeld de kosten van acht miljard euro, bekend zouden worden dan zou dat niet goed zijn voor het draagvlak, met andere woorden: dan zouden de Nederlanders in meerderheid weliswaar in tranen uitbarsten, maar wel toegeven dat dat dan maar niet moet, die Spelen, zelfs niet in het jaar waarin de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 alweer honderd jaar geleden zijn.
Dus die ambtenaren, die hebben hun werk goed gedaan en krijgen een bonus.
In Nederland kan een eenvoudige voetbalclub de gemeente zijner inwoning tot aan de rand van het financiële bankroet duwen. De fans doen daarbij het afpers- en bedreigwerk. In Nederland kunnen burgemeesters en wethouders, daarbij niet gehinderd door enig democratisch gekozen orgaan, besluiten dat de inwoners van hun dorpen in september twee weken lang geteisterd zullen worden door de redeloze rondfietserij van de zwaar gedrogeerde deelnemers aan het wereldkampioenschap wielrennen, terwijl vooraf al vaststaat welke ondernemer het meest betaalt, en dus verdient aan de kampioenstitel.
Het is algemeen bekend dat het fiasco van de Olympische Spelen in Athene in 2000 substantieel heeft bijgedragen aan het nog altijd niet afgewende bankroet van Griekenland. Blinde sportfanaten, verenigd in het Nationaal Olympisch Comité weten dat ook. Het kan hen alleen geen reet schelen of Nederland als gevolg van hun gedram op mijn honderdste verjaardag, in 2038, nog altijd in een diepe recessie verkeert. Wie dan leeft etc.
In 1928 waren de Olympische Spelen nog een heel gemoedelijk dorpsfeest. Van malligheid als kickboksen had nog nooit iemand gehoord. Ik neem nu maar aan dat doping er geen rol van betekenis in speelde, afgezien van een versterkend glaasje genever, en niemand werd omgekocht. Naar verluidt waren er zelfs atleten die meededen om het meedoen en niet om te winnen. Die tijd is al twééhonderd jaar achter de rug. Wie tegenwoordig op doping betrapt wordt is gewoon dom geweest, en als je als lid van een Olympisch Comité niet de nodige pegulanten hebt ontvangen met de verkoop van medailles, dan heb je het spel niet begrepen.
De Nederlandse belastingbetaler heeft trouwens ook niks in te brengen, of jawel, toch wel: acht miljard en verder je bek houden. En het gekke is: ik ken er bosjes die dat vrijwillig zouden doen.
Ik zal met dit standpunt wel weer heel eenzaam achterblijven in de woestijn.
Ik ga daar denk ik maar eens een stukje wandelen. Lekker rustig. Verantwoorde gratis sport.
________