Eerst even dit: ik ben ingeschreven bij de Kamer van Koophandel om mijn sporadische freelance opdrachten in goede banen te kunnen leiden. Volgens de instanties heb ik dus een bedrijf, en aangezien het Centraal Bureau voor de Statistiek turft wat bedrijven zoal doen, kreeg ik vandaag een brief. Overigens bestaat het ‘bedrijf’ al een jaar of dertien, en was het de eerste keer dat ik een oproep kreeg om gegevens in te leveren, dus ze overlopen je niet echt. Het vervelende was alleen dat de brief van het CBS meteen een dreigende toon aansloeg: als ik niet vóór 26 maart de gevraagde gegevens leverde, dan waren sancties niet uitgesloten. Aangezien ik zeer goed voel wanneer de rapen gaar zijn, zette ik me onverwijld aan het overdragen van de gevraagde gegevens – welke gegevens, dat wist ik toen nog niet.
Bovendien was een en ander eenvoudiger gezegd dan gedaan. Om een lang verhaal kort te maken: na enig wanhopig zoeken op geleide van Google voelde ik dat mij geen andere uitweg restte dan het schrijven van de volgende brief:
‘Heden ontving ik een brief van u die een herinnering bleek te zijn op een schrijven dat ik me niet herinner ontvangen te hebben. De brief van heden bevat het dreigement met een sanctie – ga ik het gevang in, word ik het land uitgezet –dus ik dacht, komaan, ik vul dat formulier even in.
Daarna begon een vruchteloze dwaaltocht door de krochten van uw computersysteem, ik verdwaalde al snel op allerlei fora waar mensen wanhopig moeilijke vragen aan elkaar stelden over uw Kafkaanse bedrijfsstructuur. Wat ik zocht, namelijk een plek waar ik kon inloggen, of althans een aanwijzing waar ik die plek zou kunnen vinden, vond ik niet.
Met enige moeite vond ik uiteindelijk een telefoonnummer dat ik kon bellen. Ik kreeg uw instelling gelijk aan de telefoon, maar de automatische mevrouw die antwoord gaf zei: ‘De wachtrij is te lang, om onnodige kosten te voorkomen wordt de verbinding verbroken’. Ik sta nu voor de keuze: moet ik doorgaan met zoeken en daarmee kostbare tijd verspillen, of het maar zo laten met het risico dat ik daarvoor zwaar gestraft ga worden.
Ik heb dus besloten dat ik u door middel van d’aloude postkoets op de hoogte stel van het probleem, met het verzoek zelf maar iets in te vullen, als gevolg van de crisis is hier toch weinig actie te bespeuren buiten vruchteloze acquisitie-arbeid.
Ik heb de eer u te groeten en u veel succes te wensen met uw heilzame arbeid.’
Intussen had Djamila stug doorgewerkt en had alsnog het in te vullen formulier gevonden. Voor het inloggen moesten twaalf cijfers worden ingetikt, en daarna verschenen de vragen, twee in getal. 1. Hoeveel personen werken in uw bedrijf? Antwoord: 1. Vraag 2: Hebt u dit jaar al omzet gehad? Antwoord: Ja.
Ik had me een en ander moeilijker voorgesteld. Ik bekeek de vragen nog eens aan de voor- en achterkant, maar dit was echt alles, en dus verstuurde ik de ingevulde vragenlijst, opgelucht dat ik op het nippertje aan de sancties had weten te ontsnappen.
De ontvangst werd bevestigd, en wel met de volgende aanhef: Uw antwoorden zijn op 20-03-2012 om 16:01:54 door het CBS ontvangen. Ingevulde vragenlijst: bedrijfstelling (005050). Verslagjaar 2012. Uw correspondentienummer is RZ005050-00062604720. Uw inzendkenmerk is: 3306394-20120320-160154.
Daarom zoemt dat gebouw langs de spoorlijn in Heerlen (daar is het CBS gevestigd) zo raar, aan die getallen te zien wordt er onder hoogspanning gewerkt, alle verloven zijn ingetrokken, rond de klok zitten ze daar met rode konen (en na verloop van tijd met rode neuzen, oren en ogen) zich kapot te werken om vragenlijsten te verwerken onder astronomische nummers. Vragenlijsten waarop de antwoorden vaak zijn gegeven in één cijfer en twee letters.
Ach gut. Maar goed dat ik die vuile brief niet heb verstuurd.
(Aan een monitor op het CBS hangt zo’n geel kantoorstickertje. Tekst: ‘Ben ff poepe’. Iemand sluipt naderbij en zet er een kenmerk, een archiefcode, een inzendkenmerk, een correspondentienummer, een tijdstip in twaalf decimalen en een verslagjaar op.)
_________