Al die twitteraars die gisteravond Matthijs van Nieuwkerk verrot scholden omdat hij die arme Martijn van Dam zo in de tang nam, die hadden dus niet in de gaten dat het hier om afgesproken werk ging. Van Dam zou tonen dat hij de cijfers kende en zou zoveel als mogelijk laten zien wat hij zich voorstelde van de toekomstige PvdA onder zijn leiding. Van Nieuwkerk zou de rol spelen van de factfree inquisiteur à la Sven Kokkelman.
Als je het interview met die ogen bezag, vielen er een paar dingen op: Van Nieuwkerk bleef hardnekkig ‘u’ en ‘meneer Van Dam’ zeggen, terwijl hij meestal al gauw begint te jijen en jouwen; Van Dam wist wat er ging komen: hij had gistermiddag nog gauw de cijfers nagekeken waarover Job Cohen twee jaar geleden al struikelde ten overstaan van nog zo’n inquisiteur, Twan Huijs.
Want zo gaat het in de media tegenwoordig: politici moeten hun kop houden over hun partijprogramma, want daar houden ze zich toch niet aan, maar we willen van ze weten of ze kunnen winnen van hun politieke tegenstanders, en zo ja, met hoeveel. Liefst met 10-0.
Kortom: Van Dam kreeg een openbare les in de cursus mediatraining, en hij kwam er met een voldoende uit. Want ondanks het feit dat Van Nieuwkerk er in slaagde hem nauwelijks aan het woord te laten – dat is een prestatie, Van Dam is een scherpe debater – kwam de kandidaat fractievoorzitter duidelijk uit de verf als een ouderwetse SDAP-PvdA’er, zo eentje van Koos Vorrink en Joop den Uyl. We zagen heel even de PvdA terug van de typografen en diamantbewerkers, nederige beroepen op zich maar waar je wel een scherp verstand voor moest hebben en een vrije, kritische geest, lange tijd vormden zij de kern van de sociaaldemocratie en de vakbeweging.
Van Dam kon over het voetlicht brengen dat hij de ondernemers en andere kapitalisten wil laten betalen voor de crisis, gewoon omdat zij de meeste centen hebben. Zijn PvdA is totaal anders dan de SP die, buiten de fractieleider, een zwijgend blok beton is voor de onderkant van de samenleving. Van Dam gelooft rotsvast in solidariteit van iedereen en dat kwam ditmaal tot uiting toen hij het voornaamste gevaar van de zijde van Van Nieuwkerk wist te pareren door niet in te gaan op diens provocaties om eens iets lulligs te zeggen over zijn concullega Diederik Samsom.
Twee puntjes in het nadeel van Van Dam: hij zweette heel erg, en hij keek angstig. Hij wilde te graag, dat was het.
Samsom zat later bij P&W, maar toen sliep ik al. Persoonlijk vind ik dat Samsom moet winnen. Die kan namelijk helemaal niet bang kijken. Hoewel je eventueel zweet wel erg goed ziet op die kale kop. Ik denk niet dat Pauw en Witteman hem niet het vuur zo na aan de schenen wisten te leggen als straatvechter Van Nieuwkerk. Samsom zou in DWDD hoger hebben gescoord.
Maar waar bemoei ik me mee? Ik stem al lang niet meer op de PvdA.
Hoewel – moet ik doorgaan met GroenLinks? Met Jolande Sap?
________