Zout is lekker. Vooral grof zout, en fleur de sel, of zoutvlokken – er is een geheim genootschap in de wereld dat bij elke hartige maaltijd zoekt naar zoutexplosies in de mond, waar deze vormen van natriumchloride toe kunnen leiden, mits toegepast met beleid.
Door voedingskundige instanties wordt gewaarschuwd voor gebruik van te veel zout. Een volwassen mens heeft aan zes gram zout per dag voldoende, meer is schadelijk. Ik heb het gevoel dat het zout zelf er wel voor zorgt dat je niet excessief veel gebruikt. Ik althans moest hevig braken toen grapjassen op school ooit in een onbewaakt ogenblik een flinke kwak zout tussen een van mijn van thuis meegebracht boterhammen hadden gestrooid. Zout is dan ook niet lekker, maar het werkt, mits met mate toegepast, als smaakversterker – en je hebt het bij een aantal stofwisselingsprocessen nodig.
Maar dan heb ik nog niet kunnen vaststellen of ik nu te veel zout per dag binnen krijg. Ik weet wel ongeveer hoeveel ik zelf strooi – zes gram is trouwens flink wat, heb ik laatst eens bekeken aan de hand van de brievenweger.
Op veel van het zoutgebruik heb je geen invloed. Als je drop eet, brood, vleeswaren, kaas, chips, kroketten, frikadellen, frieten en alle andere producten van het frietkot, kant-en-klaarmaaltijden en met name Japanse snacks, alles bevat (veel) zout. Maar hóeveel? Geen idee. Je kunt, bedenk ik vervolgens, op de verpakking (niet alle, trouwens) zien hoeveel zout er in het product in de verpakking zit. ‘Natrium: 0,6 gram per 100 gram product’, staat er bijvoorbeeld. Nog afgezien van het feit dat vrijwel de complete volksstam niet weet dat dit een aanduiding zou kunnen zijn van de hoeveelheid zout in het product. En dat is het dan ook niet, want zout is, zoals al eerder gezegd: NaCl, natriumchoride, dus in zout zit buiten natrium ook chloor, en wat het gewicht van het chloor in het product is, wordt niet vermeld, maar is wel onderdeel van de maximale inname per dag van zes gram. Snap je? met wat zoeken kun je vinden: 1 gram zout bestaat uit 0.4 gram natrium en 0.6 gram chloor. Dus 0.6 gram natrium is al 1.5 gram zout.
Het is intussen vrijwel onmogelijk om uitsluitend dingen te eten waarvan je zelf de hoeveelheid zout hebt bepaald, aan de hand van die beroemde zes gram. Je moet dus iets anders.
Ik voel de grens wel ongeveer aan, hoewel dat natuurlijk een zeer ruwe benadering is. Word ik ’s nachts wakker van de dorst, dan heb ik overdag te veel zout gegeten. Maar dan is het natuurlijk te laat. Wat ik wel weet: in acht van de tien gevallen dat ik ’s nachts met dorst wakker word, heb ik de avond tevoren in een restaurant gegeten. Daar wordt kennelijk met kwistige hand gestrooid. Misschien omdat de kok het zelf graag zout heeft, maar meer voor de hand ligt: het product heeft meer smaak met wat meer zout – en de klant drinkt bovendien misschien wel wat meer als het voedsel zo zout is. Dan is het zoutverbruik in ieder geval rechtstreeks van invloed op de omzet van het restaurant.
Hebben jullie het ooit zó zout gegeten?
________