Sinds gisteren weten we iets meer: dat wil zeggen, over de hiërarchie van deze wereld. Dat wij, het klootjesvolk, geheel onderaan staan, dat weten we natuurlijk al sinds vele eeuwen. We staan daar gewoon, wetend dat een dubbeltje nooit een kwartje wordt, al leek het er even op toen de banken hun financiële producten op ons loslieten.
Maar sinds gisteren weten we weer precies waar we staan. We mogen hangen aan de lippen van een enigszins ordinair geklede redactrice van RTL4, die met dat lange zwarte haar, die ons vertelt hoe onze gevoelens zijn ten aanzien van wat Onze Konincklijcke Familije is overkomen en meer in het bijzonder de bankier van de familie, tevens het slimste jongetje van de clan. Bij die redactrice moeten we zijn om onze warme gevoelens van medeleven tot uitdrukking te brengen. Ik volg haar niet de hele tijd, maar adviezen omtrent de juiste bij Gasthof Post neer te leggen knuffels (lekker dikke ijsberen en pinguïns, neem ik aan) hebben ongetwijfeld al deel uitgemaakt van het deel van de natie dat voor goede voorlichting voor het overige is aangewezen op Privaat, Meneer Hoes en Evert Santegoeds voorgelichte deel van de natie.
Daarboven hebben wij een dun laagje mensen die twitteren en bloggen en precies denken te weten wat er zich zoal in de fysionomie van de heer mr. drs. Johan Friso van Amsberg voordoet en afspeelt.
Dan hebben we daarboven weer een klein exclusief clubje, te weten de Familije zelf. Die gaat uit wandelen, in tegenstelling tot Moriaantje mét hoed, en doet mededelingen in een soort steenkolenduits. Tot dat clubje blijkt ook iemand te horen, namelijk Nicoline Wisse Smit, voor wie ik wel eens een stukje heb geschreven – ik blijk dus toch één handshake away te zijn van de familije. Waar me dat plaatst, dat zoek ik nog uit. (Ik heb de kogelin ook al zelf wel eens een handje gegeven, maar daar is de uiterste gebruiksdatum van verstreken.)
Dan hebben we natuurlijk de RVD, die doet waar zij het beste in is: de kaken op elkaar houden.
Dan is er God zelf. Die zorgt vooral voor Warnungsstufe 4 en de bijbehorende lawines.
En dan zijn we aangeland bij de top: de heren behandelende geneesheren en hun confraters, amici, desnoods collega’s. (Nooit ‘meneer’ zeggen). Zij zijn heer en meester over leven en dood, voor hen geldt een geheel apart wetboek. Zij hoeven zich nergens iets van aan te trekken, ook de Oostenrijkers blijken dat te weten. De dokter die alle ins en outs aangaande hoofd en ledematen van mr. drs. Van Amsberg weet, vertelt daar uiteraard vrijuit over aan toevallig voorbijkomende confraters die vragen stellen, al is het een neurochirurg uit Amsterdam die al met pensioen is en voor het geven van een cursusje in het Innsbruckse ziekenhuis verblijft.
De neurochirurg uit Amsterdam maakt goede nota van het vernomene, vertelt dat aan zijn echtgenote, want die is weliswaar geen dokter maar hoort door haar huwelijk tot het exclusieve clubje. Haar positie kunh je vergelijken met die van Máxima, Mabel en Florentien in de Konincklijcke Familije. De neurochirurg vermeldt erbij, in de echtelijke sponde, dat publicatie van deze informatie hem wel nuttig lijkt.
En die echtgenote is niemand minder dan Jannetje Koelewijn, die weer correspondent van NRC Handelsblad in Oostenrijk is en besloot van een en ander verslag te doen in de krant van haar broodheer.
Hoofdredacteur Peter Vandermeersch van de krant voelde uiteraard nattigheid en publiceerde dus een verklaring.
Hij schreef: ‘Hier botsen, en daar waren we ons gisteren natuurlijk bewust van, het recht op privacy van de patiënt met het recht op informatie. Daarom stelden we ons terughoudend op. We hielden rekening met de privacy en publiceerden niet alle details die we wisten. Maar wel de elementen die een ander licht wierpen op de gezondheidstoestand van de prins dan tot nu toe bekend. Want dat is nu eenmaal onze taak: zo betrouwbaar en genuanceerd mogelijk de mensen informeren.’
Let op die zin: ‘Wij… publiceerden niet alle details die we wisten.’
Kijk, dat noemen we nou journalistieke zelfbeheersing. Vermoedelijk ook ingegeven door de gedachte, dat de neurochirurg in quaestije anders de volgende keer, gezien de ontstane commotie, wel linker zal uitkijken voor hij uit zijn Ivoren Toren klapt.
________