Zelfs twitterde iemand vanmorgen dat hij/zij helaas het abonnement op de Volkskrant al had opgezegd, anders zou hij/zij het alsnog doen, wegens het plaatsen van een advertentie van de PVV (voor het MOE-meldpunt) door die krant.
Kennelijk zijn er meer mensen die door de plaatsing van die advertentie datzelfde idee hebben gekregen, hoe dan ook: hoofdredacteur Philippe Remarque voelt zich geroepen een apologie te schrijven van zijn besluit de advertentie niet te weigeren.
We zien hier twee wanhopigen aan het werk: enerzijds de PVV die nu zelfs al bij de vijand adverteert – misschien levert het ‘meldpunt’ minder serieus te nemen reacties op dan verwacht – en anderzijds Remarque die het zich blijkbaar niet kan veroorloven adverteerders af te wijzen: voor dagbladen geldt tegenwoordig en in het algemeen dat elke advertentie er één is.
Ik ga me niet in de discussie begeven waaraan uiteindelijk zelfs (naar ik begrijp: ten onrechte) Voltaire bijgehaald wordt – oude dode wijsgeren hebben altijd gelijk – alleen al omdat het incident geen serieuze discussie en al helemaal geen ophef waard is, en het effect is dat ze nu pas echt de aandacht krijgt. Mij zou zij zelfs volledig ontgaan zijn, want ik heb de Volkskrant voor de inhoud en niet voor de advertenties.
Ik heb zelf overigens de Volkskrant de laatste jaren al herhaaldelijk opgezegd, maar dat kwam onveranderlijk doordat de bezorging niet in orde was. Als ik ergens voor betaal, dan wil ik de waren ook geleverd krijgen.
En daarna nam ik toch steeds weer een abonnement. Ik zit gevangen in de doelgroep.