Gisteren wilde ik reageren op een stuk op Joop.nl waarin de schrijfster Mercita Coronel (kan ik die naam huren?) zich afvroeg of er ook rechtse cabaretiers bestaan. Ik heb over dat onderwerp al eens eerder mijn licht laten schijnen, zij het dan dat ik het toen had over de vraag of er ook rechtse journalisten en columnisten bestaan. Dat reageren lukte niet, omdat ik blijkbaar te lang geleden voor het laatst had gereageerd en dan word je er bij Joop uitgegooid. Opnieuw aanmelden dan maar, je reactie gaat daarbij verloren, maar bij aanmelding krijg je de boodschap dat je met die naam en dat passeerwoord niet kunt registeren, want die bestaan al. En zo voort.
Eigenlijk gek dat ik toen pas bedacht: dan schrijf ik er toch op mijn eigen weblog een stukkie over?
En dan beginnen we meteen de vraagstelling eens anders te formuleren: bestaat er rechts cabaret? Een klein verschil, zou je zeggen, maar wel belangrijk, want cabaret, journalistiek, columnisme zijn nu eenmaal zo ongeveer per definitie links. En dat is onafhankelijk van de vraag of de desbetreffende cabaretier er zelf linkse dan wel rechtse opvattingen op nahoudt. Ik noem een voorbeeld: ik houd de succesvolle cabaretier Beau van Erven Dorens voor gematigd rechts.
Alles is gestoeld op mijn opvatting dat links idealistisch is, intelligent, spitsvondig, wars van autoriteit, bereid tot veranderen en in het algemeen onderhoudend en amusant is. Rechts daarentegen is behoudend, vreest de autoriteiten en praat ze naar de mond, heeft weinig andere idealen dan zoveel mogelijk geld verzamelen en dat ook houden, solidair uitsluitend met zichzelf, vaak heel vervelend in de omgang. Even nog duidelijker: wie zich links noemt maar de meeste in de vorige zin genoemde eigenschappen bezit, is daardoor rechts.
Daarmee is de vraag natuurlijk al afdoende beantwoord. De kans dat we eind van dit jaar een leuke Oudejaarsavond hebben met een cabaretier die grappen maakt over mensen die arm zijn omdat ze dat aan zichzelf te danken hebben en over de methode waarmee ze de belasting hebben getild, hoe heerlijk ze het hele jaar over ’s heren wegen hebben gescheurd met 130, het geheel gelardeerd met vrouw- en negeronvriendelijke onderbroekenlol – die kans lijkt me gering. Nou ja, het kan natuurlijk best, maar dan kijkt er geen hond naar.
Is André van Duin dan geen cabaretier? Waarom ook niet; André is uniek, redelijk vindingrijk en hij vertelt typische rechtse moppen, die veilig en zonder uitzondering een kleine eeuw teruggaan en betrekking hebben op, inderdaad, het type schoonmoeders en onderbroeken die allang niet meer bestaan.
Over rechtse journalistiek hoef ik maar vier woorden te zeggen: Harry Mens, Joost Eerdmans. Zelfs Knevel en Van den Brink komen er niet onderuit af en toe kritische vragen te stellen.
O ja, voordat jullie dáárover beginnen: alle dictaturen in de wereld zijn rechts, ook die van Cuba en Noord-Korea en Venezuela. Zie boven.
_________