Riet de Wit, SP-wethouder in Heerlen, was vanmorgen te horen op Radio 1 en ze liet de verslaggever trots het Heerlense busstation zien. Niet dat ze dat op het conto van de SP wilde schrijven – zou ik ook niet doen, met dat tochtige geval – maar ze wilde er alleen mee benadrukken dat er in Heerlen nog steeds wat gebeurt, en wel dankzij de SP. Ze had zelfs een belegger gevonden die het zogenaamde ‘Maankwartier’, waar het busstation de ‘eerste steen’ van is, in deze barre tijden wilde financieren. Het Maankwartier is een geheel nieuwe wijk, ontsproten aan het brein van een Heerlense kunstenaar Michel Huisman, die van Heerlen van een desolate sfeerloze betonstad vol leegstaande winkels in een klap een knusse stad zal maken die Maastricht en Amsterdam naar de kroon steekt. (Ik overdrijf nu, maar dat zijn jullie wel van mij gewend.)
Die belegger, die moet het partijprogramma van de SP er nog maar eens op nalezen, want die partij heeft het niet goed met hem voor. Zie hier. Er zijn aan de andere kant uiteraard ook weinig alternatieven als je een duur plan van de grond wilt krijgen, een collecte onder de vele werklozen en uitkeringstrekkers van Heerlen zal vermoedelijk te weinig opbrengen. Maar het blijft neokapitalisme.
Aanleiding tot dit alles is natuurlijk, dat Maurice de Hond dit weekend meedeelde dat de SP de grootste partij zou zijn, als er nu verkiezingen zouden gehouden. Het zijn maar peilingen, zei de SP, en uiteraard ook iedereen die er minder goed afkwam, en vooral CDA en PvdA, die in het weekend congresseerden, dachten daarbij bijna hardop: en het ligt aan ons of we de verkiezingen nog héél lang uitstellen. (NB: Persoonlijk wacht ik nog even de meer geloofwaardige Politieke Barometer van Synovate af.)
Zoals jullie weten ben ik, vooral in een romantische bui, enorm voor het soort socialisme waarvan de SP het alleenvertoningsrecht voor Nederland en Koloniën claimt. En als ik weer wakker ben, sta ik nog steeds achter veel programmapunten. Critici verkondigen wel dat de SP veel te eurosceptisch is, maar als je het programma leest zie je dat de SP vooral sceptisch is ten opzichte van het neoliberale karakter van de Europese Unie, en dat is uiteraard uitstekend.
Als ik het goed bekijk ben ik nog veel radicaler dan de SP: ik ben tegen referenda, een uitgesproken rechts instrument; ik ben vóór nationalisatie van essentiële voorzieningen zoals die van energie, voedselvoorziening en transport – en dat mag dan voor mij allemaal in het kader van de Europese Unie. En ik ben uiteraard voor het nivelleren van de inkomens – niemand met een normaal samengesteld gezin hoeft méér te verdienen dan tienduizend euro netto in de maand.
En als de SP het voor het zeggen zou krijgen, dan moet er snel wat gedaan worden aan de groei van een nieuwe onderklasse, namelijk die van de zzp’ers, die in de neokapitalistische wereld van Mark Rutte en Henk Bleker wel een lekker makkelijke oplossing lijken van het werkloosheidsprobleem, maar die met hun slavenbestaan, zonder verzekering tegen arbeidsongeschiktheid en zonder een pensioenvoorziening, binnen afzienbare tijd een afzichtelijk grauw leger van paupers zullen gaan vormen.
Van paupers die met pet en mondharmonica dat mooie Maankwartier van Riet de Wit enigszins zullen ontsieren.
__________