Als het CDA dan toch moet blijven bestaan, dan toch zeer graag onder de leiding van de Groningse paardenfokker Henk Bleker. Ik bedoel: als het CDA dan toch moet blijven bestaan, dan toch zeer graag in de vorm van een ‘Lach- und Schiessgesellsschaft’. Geen risico dat zo’n partij de linkse partijen nog voor de voeten zou lopen, geen enkel excuus om er zelfs nog maar op te stemmen en zolang het nog bestaat is het lachen geblazen. Henk formuleert nog leuker dan Dries van Agt, en dat hebben we toch wel moeten missen met de gluiperig om zich heen loerende Maxime Verhagen en de veel te serieuze Sybrand van Haersma Buma, ’s zondags gaat hij naar de kerk met een boek vol zilverwerk.
Let goed op Henk, hij is uniek. Hij is een meester in een kunst die de meeste politici niet beheersen: enkele seconden nemen om na te denken over de hem gestelde vraag, de vragensteller niet begrijpend aankijken en dan een ingewikkeld antwoord geven waar de vragensteller niet van terug heeft. Henk is echt dat kleine Groningse paardenfokkertje waar hij op lijkt, verbijsterd over wat zich allemaal afspeelt in de grote wereld maar hij bijt liever zijn tong af dan dat te laten merken. Hij is volkomen naturel.
Jullie hebben allemaal wel gesmaald over dat briefje, dat mythische briefje dat hij staande de uitzending van P&W toeschoof aan Mauro, maar de eenvoudige tv-kijker constateerde toen: kijk, dat begrijpen wij, je moet die zwartjes verwennen met kraaltjes en spiegeltjes of anders met invitaties voor voetbalwedstrijden. Dan gaan ze wel weg. Henk kreeg helemaal een tien met een griffel toen Mauro exact deed wat van die onbetrouwbare, liegende en bedriegende buitenlanders verwacht mag worden: hij was niet blij en opgetogen en begon al helemaal niet rond de kookpot te boelewoelen, maar zei: ‘Mooi niet’. Zeg joh, als jij zo nodig in Nederland moet blijven moet je tegen meneer Bleker zeggen: Dank oe, bwana, mak mai moedertje owk mej? Kijk, dan ben je gewoon goed bezig. Maar nee.
Vanaf dat moment zat Henk gebakken bij de gemiddelde CDA-kiezer die misschien wel van god weet, maar zeker niet van zure peren.
De gemiddelde CDA-kiezer, beminde gelovigen, is een meneer van tegen de zestig met een dikke buik en een uitgewoond huwelijk. Denk ik, in mijn geborneerdheid. En wat wil die gemiddelde CDA-kiezer, die al een tweede huisje in Frankrijk heeft en een BMW 3-serie? Yep, een jonge meid aan zijn zijde.
En ook dat flikte Henk, net zo makkelijk. En sterker nog, dat was geen flirt voor twee weken, nee, dat begint al sterk op een vaste relatie te lijken. Mind you: Barbara is onder de dertig – ik zou zelfs geneigd zijn om Henk politiek leider van welke partij dan ook te maken. En Henk flikt dat zonder zijn haar te blonderen, zonder stoere lijfwacht, zonder glasheldere botte slogans die nergens op slaan.
Nee, geef mij maar Henk.
Nou ja, eigenlijk liever toch Femke Halsema, natuurlijk, maar Joop den Uyl zei het al: politiek is de kunst van het haalbare.
__________
De cartoon is van Siegfried Woldhek, die er deze week de cartoonprijs voor kreeg
________