Enkele van mijn favoriete columnisten en een enkele (nog) niet favoriete hebben zich gebogen over de aanstaande teloorgang van de Selexyz boekwinkels. Volkskrantcolumnist Bert Wagendorp heeft er geen probleem mee omdat zijn favoriete boekhandel van andere snit is dan die opgepimpte paleizen van Selexyz. Ik heb daarbij vooral die in Maastricht voor ogen, gevestigd in een oude gotische kerk, op zich een nuttig gebruik van dat verder nutteloze gebouw, maar waar ik me meteen bij binnenkomst absoluut verloren voel als in een heel groot en uitsluitend met een computergestuurde robot te doorzoeken sokkenmagazijn.
Het is zoals Arjen van Veelen woensdag schreef in nrc.next: ook ik weet zeker dat als ik er naar een bepaald boek vraag – kunt u mij helpen aan een exemplaar van The Dead Republic van Roddy Doyle – het antwoord zal zijn: nee, maar dat kunnen wij wel voor u bestellen. Waarna ik na een week of vier weer naar Maastricht moet om het op te halen. Terwijl het bij bol.com, of amazon.co.uk maximaal twee dagen duurt voor het er is. Afgeleverd door mijn favoriete pakjesbrenger.
Dus na het drinken van een cappuccio aan de bar op het hoogaltaar verlaat ik die winkel weer en begeef me, feitelijk in dezelfde straat, naar De Tribune, voorheen linkse aksieboekhandel, tegenwoordig zo’n ouderwetse naar papier ruikende zaak, werkelijk he-le-maal afgestampt met boeken en voorzien van personeel dat liever ergens rustig zou gaan zitten lezen, maar een gesprek met een geloofsgenoot ook weet te waarderen.
Dat doet me denken aan die boekhandel in Salamanca in Spanje, waarvoor het woord ‘afgestampt’ te zwak is. Het pand had vier of vijf verdiepingen en zelfs de treden van de steile trappen naar boven (ook wel weer naar beneden, natuurlijk) lagen vol met boeken. Jammer dat ze allemaal in het Spaans waren, een taal die ik niet erg gemakkelijk lees. Maar ik kon de verleiding niet weerstaan en kocht een exemplaar van Lazarillo de Tormes, een grappige schelmenroman uit 1564, in een voor kinderen aangepaste versie. Ik vertaalde het voor de vuist weg voor mijn kinderen die het enig vonden maar er helaas niet erg boekengek van werden.
Maar de Tribune in Maastricht is dus het type boekhandel waar Bert Wagendorp een voorkeur voor heeft, merk ik aan zijn column van afgelopen dinsdag. Hij noemt er nog een paar, ik kan er nog aan toevoegen: Rozhanitsa in de Oudestraat in Kampen, die ook nog fungeert als Geheimtip voor veeleisende toeristen, boekenliefhebber of niet. Een beetje esoterisch, maar dat moet kunnen.
Misschien dat het standpunt zoals verwoord door Sylvia Witteman in de Volkskrant van gisteren niettemin ook voor mij opgaat: papieren boeken zijn mooi en het is de plicht van een boekenliefhebber om zijn hele huis af te stampen met boeken zodat er ook op de juiste manier gaat ruiken – maar de toekomst is inderdaad aan de e-reader. Vooral als je er met geen mogelijkheid nog een IKEA-Billy bij krijgt. Blijft de vraag: welke moet je eigenlijk hebben?
______