Inmiddels zijn we op onze zwerftocht in postland aangeland bij Postnl. Mooi logo. Om Postnl te kunnen worden hebben ze het pensioenfonds van de werknemers moeten plunderen en gaan er tienduizend man de straat op – komt door al die e-mail, tegenwoordig. Jawel. OK.
En dan verschijnen er opeens leuke spotjes op de tv. Postnl blijkt op zoek naar personeel. En niet alleen vutters, studenten en kerstboomopzetters, maar zo’n beetje iedereen komt van pas. Je zou de neiging krijgen de organisatie schielijk te hulp te schieten, want de post moet toch bezorgd worden. Heb ik vorige week hier nog mogen betogen. Hoe dat kan terwijl er tienduizend man de straat op gebonjourd worden, u kunt mij desnoods doodschieten, ik zou het niet weten. Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan, zei Simon de Wit vroeger.
Dus je bent 24 en between jobs en misschien wel between studies en je hebt een zakcentje nodig, dus je begaat meteen een daad van medemenselijkheid en solliciteert bij Postnl.
Dat van die studenten is enigszins bevreemdend, want je bent al eerder afgewezen omdat je… student bent. Maar nu ben je wat minder eerlijk geworden en je deelt tijdens het sollicitatiegesprek dus mee dat dat met die studie gaat meevallen: voorlopig komt daar niks van wegens aarzeling omtrent de vraag wat het voor studie moet worden. Crisis en zo, weet je wel.
Maar dan duikt het volgende probleem op: Postnl wil namelijk wel vutters, studenten en kerstboomopzetters hebben, maar die moeten tussen de 50 en 65 jaar zijn. Dat gaat met de vutters en kerstboomopzetters misschien nog wel lukken, hoewel de vut inmiddels is afgeschaft, daar staat dan wel tegenover dat het alleen in december Kerstmis is. Maar studenten van boven de vijftig, die zijn niet dik gezaaid.
Na enig heen en weer kletsen krijg je er toch een vinger achter, tot de personeelsfunctionaris nog een betere weet: die wil de 24-jarige bij hoge uitzondering wel ter wille zijn, maar hoe denk je dan met over drie dagen in de week uitgesmeerde twaalf uur de kost te verdienen? Hoeft niet, zeg je, want ik woon bij mijn ouders en ik heb geen kosten. Dat wordt heel raar gevonden.
Je zou zeggen: dan verhoog je toch de verdiensten? Maar dat is te simpel gedacht. Postnl is doodsbenauwd dat iemand bij hen wil werken om de kost te verdienen. Dat zit er achter.
Het gaat dus voorlopig niet door. En die reclameboodschappen, tja, dat is iets van het hoofdkantoor, daar zitten de lui die hun bonussen moeten opmaken en dus geen tijd hebben om te kijken of die hartstikke leuke spotjes wel de hele waarheid weergeven. Reclamemaken is liegen, weetjewel?
Een uur later belt de personeelsfunctionaris van Postnl: je kunt toch terecht als zaterdagkracht.
Dinsdag beginnen.
_____