De leukste uitspraak van vandaag was uiteraard van de man die op de radio zei: ‘Als die pij weer omhoog ging, dan wist je wel hoe laat het was.’ Te laat, wist Wim Deetman vanmorgen al te melden. Maar daar heb ik al genoeg ellende van gehad, ik ga gewoon over op Henkie.
Want Henkie Bleker slaat weer toe. PostNL hoeft maar te kikken en Henk is een en al begrip. Nee, natuurlijk zegt u het maar, geen brieven meer op maandag? Prima, dan geen brieven meer op maandag, wat een onzin eigenlijk ook: brieven op maandag, wat kost dat niet. Bovendien stuurt niemand meer brieven. Wat zegt u? Nog mensen zat die brieven sturen? Nou, dan stoppen ze daar maar mee, of die brief komt op dinsdag, daar is toch geen haast bij?
Nee, natuurlijk is er geen haast bij, en er is ook wel wat voor te zeggen hoor, een maandag zonder het oorverdovend geklep van de brievenbus aan je houten kop van het weekend.
Was het maar waar, want om half vijf, ook op maandagmorgen, zeker op maandagmorgen, klept de krant in de bus waardoor wij een uur later weer op de hoogte kunnen zijn van de wereldproblematiek.
En daarmee is het niet afgelopen, althans: hier in de buurt wemelt het voortdurend van de lui die van alles in de bus komen stoppen, buiten de oranje-zwarte postbode. Iemand van de Licompost (dat is hier iets regionaals) iemand van de Sandd en nog een of twee van die lui die PostNL het leven zuur maken omdat zij wel slaven mogen houden en PostNL niet, de lui die het Zondagsnieuws brengen en daarbij ook ‘steggelen’ (Nimweegs) door het wanproduct reeds op zaterdag in de bus te duwen, direct gevolgd door iemand met een dik pak reclame, gevolgd door iemand met nóg een dik pak reclame, maar nu van Duitse winkels en een heel assortiment die kaartjes, briefjes, envelopjes in de bus duwen omdat ze geld willen, omdat ze je een cursus machineschrijven willen geven of de slagersachterham in de aanbieding hebben.
Dus ik stel nu twee dingen voor: ga allemaal in plaats van dat stomme gemail, ge-sms en getwitter waar toch niets goeds van kan komen, eens mooie handgeschreven brieven versturen. Eigenlijk wil ik die afgeleverd zien door een koerier te paard, die zijn gevederde driekanten steek zwierig van het hoofd neemt terwijl hij je het gelakzegelde schrijven, wat zeg ik, de missive ter hand stelt of desgewenst zelfs voorleest en je hem de vereiste postzegel of anders wel een dukaat geeft. Schenk hem bij gelegenheid ook eens een bokaal warme rode wijn met kaneel, voor hij weer in duistere moerassen zijner professie verdwijnt.
En geef anders op maandag de post mee met een van die tallozen die de hele week van alles in je bus duwen.
Om half vijf samen met de krant, bijvoorbeeld. Is de post eindelijk ook weer eens echt op tijd.
_____