Hoe dat precies zit met de financiering van de publieke omroepen, daar weet ik eerlijk gezegd de ballen van, maar het probleem dat daar blijkbaar weer mee is ontstaan, legt weer eens een eigenaardig verschijnsel in de Nederlandse politiek bloot.
De publieke omroepen zijn weer eens actueel geworden nu de VARA en BNN definitief gaan fuseren en nu de daarvoor beloofde bonus opeisen. De VVD en de PVV staan meteen te steigeren: deze ‘linkse’ omroep krijgt met het grootste gemak geld terwijl de rechtse oproepen WNL en Powned moeten doorsappelen zonder behoorlijke hoeveelheid zendtijd. Ik vat even samen.
Doet zich meteen de vraag voor: wat is links en rechts in omroepland?
Over Powned en WNL kunnen we kort zijn. Powned schijnt leuk te worden gevonden door het GeenStijlpubliek, rechtse corpsballen en andere onvolgroeide pubers – maar zelfs in die kringen ontstaat lichte wrevel over de enorme leukigheid van Dominique Weesie en zijn clown Rutger Castricum. WNL is nog eenvoudiger: een bewegende reclamezuil voor ‘actiekrant’ De Telegraaf. Met als eenzaam hoogtepunt de actie-journalistieke aspiraties van een Zuid-Hollandse wethouder genaamd Joost Eerdmans, bekend van de LPF. Onvervalst domrechts, dus.
De ‘linkse’ omroepen zijn VARA/BNN en de VPRO. Deze omroepen kenmerken zich niet zozeer door linkse (socialistische) propaganda, maar wel door veelal kwalitatief hoogstaande programma’s – al moet de VARA Paul de Leeuw gauw pensioneren – en een aantal spraakmakende actualiteitenprogramma’s.
Met name die laatste vormen het mikpunt van VVD en PVV. En dat is toch gek. Want die programma’s – ruwweg DWDD, P&W en Buitenhof – worden niet moe openlijk te betreuren dat Geert Wilders niet bij hen wil aanschuiven. Ze hebben een lijst met vaste gasten van Friese afkomst, die zonder overdrijven tot de categorieën ultrarechts en kapitalistisch rechts gerekend kunnen worden, ik noem Fleur Agema, Sietse Fritsma, Marieke Stellinga en Dirk Scheringa. Daarnaast uiteraard Hero Brinkman, Dion Graus, Jack de Vries, Henk Bleker, Stef Blok en de dansmarietjes van rechts, Edith Schipper, Marja van Bijsterveld en Melanie Schultz van Haagen (enz enz enz.)
Veel van deze types, die dus geregeld aanschuiven bij genoemde programma’s, horen tevens tot sinister rechts, met name Fleur Agema en Stef Blok en niet te vergeten Marieke Stellinga die ik, ware ik de uitbater van een casting bureau, graag op de lijst zou hebben voor de functie van de gek geworden commandant van een vrouwenvernietigingskamp.
Bij DWDD hebben ze het systeem van tafelpersonen en ook daar domineren rechtse figuren, ik noem Jort Kelder, Prem Radakishun en… een meisje dat een ochtendprogramma van WNL presenteert. De enige linksige tafeldame is Claudia de Brey. Tevens is zij een verademing.
Niettemin hebben genoemde programma’s, ondanks bezwaren, toch maar een perfecte formule die al jaren veel kijkers trekt. En dat is nou juist wat steekt.
Rechtse partijen wantrouwen gewoon de vrijheid die ‘linkse’ journalisten zich terecht veroorloven. WNL en Powned houden zich strikt aan de partijlijn, die bijvoorbeeld voorschrijft dat Job Cohen moet worden weggezet als een mietje dat zich laat ringeloren door militante moslims en die er alleen maar op uit is het belastinggeld van de hardwerkende beursspeculant naar Griekenland te sturen.
Het klopt natuurlijk niet, maar het idee is: als je er maar op blijft hameren zonder hinderlijke nuanceringen toe te laten, dan wordt het op zekere dag wáár.
De nietsvermoedende Telegraaflezer is er al meer dan honderd jaar het slachtoffer van.
___________