Rijk de Gooijer is dood, Griekenland zo goed als en staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten voelt zich ook al een paar dagen niet buitengewoon lekker. Met Mauro Manuel gaat het daarentegen weer hartstikke goed, als we tenminste Ad Koppejan moeten geloven die vanmorgen in een triomfantelijk ingezonden stuk zichzelf en de hele CDA-fractie op de borst klopt dat zij toch, als alle stof is gaan liggen, degenen zijn geweest die deze veelbelovende jongeman van de ondergang hebben gered. Het aloude kraaltjes- en spiegeltjesconcept blijkt nog gewoon te werken, mag de conclusie zijn.
Dat Rijk de Gooijer een keer dood zou gaan, dat lag in de lijn der verwachtingen. Dat hij zo onbetreurd zou gaan, dat is natuurlijk misschien niet aardig van ons, maar de laatste die er spijt van zou hebben was Rijk zelf, denk ik. Hij was een goeie filmacteur, vond ik, vooral in de meer vileine rollen. En voor de rest bewoog hij zich op het niveau van de kroegloper met een groot talent voor imitatie. Zo’n irritante oer-Hollander die een A4-tje op je rug plakt met ‘LUL’ erop en dan de hele dag gierend achter je aan loopt. Zijn grootste schepping bedacht hij samen met Eelke de Jong: de volstrekt doorgezopen journalist Koos Tak, in het bezit van een grote toekomst (achter zich) die gemodelleerd bleek te zijn naar een voormalige kunstredacteur van De Telegraaf, Jan Spierdijk. Als je geïnteresseerd bent in bepaalde details over die zaak, kijk je toch gewoon even hier.
Gisteravond was ik op de ‘première’ van een documentaire waar ik nog wel eens op wil terugkomen, en tot mijn eigen verbazing schudde ik de maker de hand, zeggende: ‘Goed gedaan, jochie’, en realiseerde me toen dat die van De Gooijer was. ‘Behengen is een mekkelijk vek’, eigenlijk.
Wat mij vooral opvalt aan die Griekse zaak: dat iedereen nu ineens hardop zegt dat dat referendum prima is, als het er maar toe leidt dat Griekenland uit de eurozone stapt. Dat riep, ere wie ere toekomt, Geert Wilders een jaar geleden al. Dat leidt er tevens toe dat Griekenland weer wordt wat het moet zijn: een land van herders en matrozen, schilderachtig bijeenhokkend achter hun kopjes Turkse koffie die ze vermoedelijk nog wel ‘Griekse koffie’ mogen blijven noemen. Een paradijs voor toeristen die zich een ongeluk fotograferen aan zoveel schilderachtigheid en dat voor 100 drachmen (ongeveer 00.1 eurocent, omgerekend) per week, ouzo en metaxa en choriatiki salata gratis op elke straathoek.
En dan onze CDA-coryfeeën, die van de partijleiding uitsluitend potsierlijk uit de hoek mogen komen. Zo legde staatssecretaris Veldhuyzen van Zanten haar hopelijk vooraf deugdelijk gewassen hand op de mond van de voorzitter van een commissie uit de Tweede Kamer (‘de regering legt de Tweede Kamer het zwijgen op’) en Ad Koppejan, hij schrijft het vrijwel letterlijk in een ingezonden stuk in de nrc.next van heden, heeft er persoonlijk voor gezorgd dat Mauro Manuel een enorm gezellige toekomst in Nederland tegemoet gaat. ‘De politiek draait niet om beleid, om regels, maar om mensen.’ En de enige partij die dat zag was het CDA, meer in het bijzonder Ad zelf.
Jammer dat die niet meer met Rijk de Gooijer een keertje de kroeg in kan, dan had hij achteraf wel anders gepiept, toen hij merkte dat op zijn rug een A4’tje zat, met de tekst ‘LUL!’
______