Nu is het echt afgelopen. Dit is al een poosje geleden de spuigaten uitgelopen, maar nu zijn zelfs de spuigaten zelf ook helemaal weg. Drastische maatregelen kunnen nu niet meer uitblijven.
De Wereld Draait Door is volledig van de pot gepleurd.
In Barcelona woont een meneer die jongstleden vrijdagavond in het veelbekeken tv-programma zat, waarin de bekende Nederlandse journalisten Jeroen Pauw en Paul Witteman avond aan avond met uitzondering van de weekends mensen uit de meest uiteenlopende maatschappelijke krochten plegen te interviewen. Vrijwel elke Nederlander, met uitzondering van Geert Wilders, die het er vies vindt ruiken (iemand moet hem eens vertellen dat hij zijn eigen bovenlip ruikt) is al eens door het tweetal aan de tand gevoeld.
Die meneer uit Barcelona, ik durf zijn naam bijna niet te noemen, heet Johan Cruijff. Ik heb dat programma van vrijdag gelukkig niet gezien, maar je kunt er natuurlijk ‘donder’ op zeggen dat DWDD eruit citeert – Matthijs van Nieuwkerk had in plaats daarvan uiteraard graag zelf een hele week van 168 uur durend interview met JC gehad.
Ik weet ook wel dat de door DWDD uitgezochte scènes uit P&W niet representatief waren voor het gesprek, waarvan het filosofisch gehalte dat van Descartes, Spinoza, Kant, Hegel en Nietzsche ruimschoots te boven zal zijn gegaan. Maar toch even dit: Cruijff hield vrijdag een betoog aangaande de werking van de menselijke hersenen, waar breinoloog Dick Swaab nog het een en ander van kon opsteken en tevens had Cruijff nieuws waarvan zelfs Steve Jobs zou hebben opgekeken: Cruijffs vrouw, zijn secretaris en al zijn kinderen zijn elk in het bezit van een iPod. En daarom was hij telefonisch vaak onbereikbaar.
Bij Matthijs van Nieuwkerk zaten gisteravond Jan Mulder, Peter R. de Vries en Mart Smeets, en de discussie was van een dusdanig laag peil dat ik na afloop direct stemde op Mart omdat die de enige was die durfde te zeggen: ‘journalistiek gaat uit van de feiten’. De andere sprekerds keken even bevreemd naar Mart alsof die zojuist het bewijs had geleverd niet alleen ook al van de pot te zijn gepleurd, maar tevens in een vergevorderd stadium van Alzheimer te zijn beland.
Na een korte stilte gingen de andere drie verder met in opperste verwarring blijk te geven van een weliswaar onbezoldigde, maar niettemin indrukwekkende kennis van de speculatieve pejoratieve psychologie. Dat is een heel moeilijk vak, dat ook wel roddelen wordt genoemd. Over voetbal werd nu in het geheel niet meer gesproken.
Met als gevolg dat ik nu meer begrijp van de politieke impasse waarin België verkeert dan van aard en wezen van het probleem dat nu al bijna een week de radeloze discussianten in De Wereld Draait Door in zijn gruwelijke klauwen houdt.
Intussen waarschuw ik voor de laatste keer: alleen als Cruijff veilig dood is en dus uitgeraaskald, mogen ze in DWDD het er nog een keer over hebben.
Want anders zwaait er wat.
______