Bij veel politici blijft het altijd een raadsel waarom ze zich al die ellende op de hals halen, de ellende van scheldpartijen, vernederingen, taarten in het gezicht, al of niet terechte beschuldigingen van machtsmisbruik en vriendjespolitiek – om nog maar te zwijgen over de eindeloze saaie vergaderingen en de reizen naar bedompte zaaltjes om te spreken voor drie aanhangers.
Silvio Berlusconi niet, die wist precies waarom hij het deed. Midden jaren negentig ging hij in de politiek omdat zijn greep op de media enigszins achterdochtig werd bezien, en terecht, zo bleek later want zijn radio- en tv-zenders vormden een waardevol instrument om ondanks alle capriolen die hij uithaalde aan de macht te blijven.
Onder die capriolen waren onder andere de bekende omkoopschandalen en het mogelijk gemene zaak maken met de maffia. Uiteindelijk beland je dan toch in het diepste putje van de macht: de staatsman toont zich een echte macho van 75 en neukt kleine meisjes, nog net niet live op zijn eigen tv-zenders. Hij moest uiteindelijk nog uitsluitend aan de macht blijven om niet in de gevangenis te belanden en het zou me niet verwonderen als zijn aftreden de afgelopen week een paar dagen was vertraagd door de onderhandelingen over immuniteit, ook na zijn ontslag als premier.
In West-Europese media is wel eens verwonderd gevraagd hoe dat allemaal toch kon in Italië, maar nieuw is het niet. Mussolini loog zelfs hele tankdivisies bij elkaar, compleet met de grote overwinningen met behulp van die divisies.
Ook Il Duce merkte al snel dat macht misschien corrumpeert, maar vooral ook erotiseert; talloze Italiaanse vrouwen boden zich veil voor hem, ze reisden vanuit het hele land naar Rome en de kleine grote man had er zelfs een speciale wachtkamer voor. Naar onbevestigde schattingen neukte hij in de periode tussen 1922 en 1943, op het tapijtje voor zijn bureau, ongeveer vijfduizend vrouwen. Dus Berlusconi is eigenlijk te vroeg afgetreden: hij had nog mogelijkheden genoeg.
Dat zag je ook gisteren nog in straatinterviews met Italiaanse vrouwen: de mateloze bewondering voor deze clown en bedrieger was onverminderd, ondanks het inmiddels wel erg zielige figuur dat hij de afgelopen weken was gaan slaan.Of misschien juist daardoor. In de krant stond gisteren een verhaal over de ‘weesmeisjes’ in het Italiaanse parlement, de jonge vrouwen die door Silvio’s toedoen in het parlement terecht kwamen en tijdens kamerzittingen lieve en licht erotisch getinte briefjes van hem kregen, waar andere vrouwen in het parlement dan jaloers naar keken…
Wat we niet moeten doen: denken, zo, de dictator is weg, nu komt alles in orde.
Nog lang niet.
______