Al een tijdje speel ik met het plan om eens een leerzaam stukje te schrijven over Henk Bleker. Weet je wel, die Henk Bleker die, net als zijn bijna naam- en in ieder geval initialengenoot de vinger steekt in de dijk rond de Hedwigepolder, waardoor die niet onder water loopt. Waarom die polder niet onder water mag, dat weten wij niet, Henk zelf komt niet verder dan ‘dijken doorsteken, dat dóe je niet’, maar het is altijd veel ingewikkelder bij het CDA dan je denkt, en vanuit Henk gezien zijn de gemengde gevoelens van het CDA nog kinderspel vergeleken bij die van Henk.
Het voortreffelijke weblog FrontaalNaakt heeft Henk trouwens gisteren volstrekt dodelijk neergesabeld – als het echt dodelijk moet, dan is een sabel een goede keuze – en de vraag is: heb ik daar nog iets aan toe te voegen? Ja natuurlijk, alleen al omdat dit weblog, waar toch al zo veel gaten in zitten, zo compleet mogelijk te houden.
Te meer omdat Henk weliswaar heel even op dat farizeeërscongres in Utrecht was, we daarna in diverse journaals nog excerpten zagen uit de uitzending van Pauw & Witteman van vrijdagavond en we daarna op Radio 1 Henk mochten beluisteren, geïnterviewd door een VPRO-coryfee. Dan heb je meteen een fikse dosis Henk te pakken, natuurlijk, maar daar moet je professioneel mee om zien te gaan.
Tussen haakjes, dat congres nog even: ik heb het eerste uur met gekromde tenen uitgezeten en daarna af en toe een flard gezien en ik heb niemand gezien of gehoord, maar dan ook niemand, niet die rare mevrouw die de partij voorzit, niet die eigenaardige clown die het congres van vorig jaar nog iets potsierlijks gaf met zijn ‘als u tegen bent, stemt u vóór’, niet de fractievoorzitter, niet de Maastrichtenaren Leers en Verhagen en niet de zogenaamde dissidenten Ferrier en Koppejan, die aanstaande dinsdag gewoon met de fractie zullen meestemmen omdat dat moet van Geert ‘elke nikker die er uit gaat is er één’ Wilders, niemand die ook maar één woord sprak dat ook maar kon duiden op enige oprechtheid. Jezus had daar nog goed werk kunnen doen, door al die tollenaars en farizeeërs eens een poepje te laten ruiken.
Nee, dan Henk, met zijn zogenaamd bedachtzaam uitgesproken teksten, lange stiltes, alle begrip voor de standpunten van de gesprekspartner; Henk vindt voortdurend wat hij moet zeggen ook niet leuk, maar het is nu eenmaal zijn plicht. Bij Pauw & Witteman zag je hem zich vastlullen tot hij zelfs op het idee kwam te vermelden dat hij walgde van zijn eigen woorden, een novum in de Nederlandse politiek: dat je zo zeer de machtspolitiek durft door te drijven dat je zelf gaat toegeven dat je ervan walgt, maar dat het moet, dat het niet anders kan.
En daarna het dieptepunt sinds Nederland een parlementaire democratie is: dat briefje waarin hij de tegenover hem zittende Mauro uitnodigde met hem naar een voetbalwedstrijd in Enschede te gaan – dezelfde Mauro die, toch niet de snuggerste aan tafel, niettemin begrepen zal hebben dat de tragische, lamenterende tekst van Henk die er aan vooraf ging kort samengevat er op neerkwam: ‘Flikker op man, naar je takkitakki land.’ En daarom had hij Henk dat vodje papier in het getormenteerde gezicht moeten plakken.
Het briefje kwam duidelijk even in beeld, wat een handschrift. De huisvrouwen van Nederland, voor zover die naar P&W kijken, vielen elkaar snikkend in de armen.
Bij de volgende verkiezingen, CDA, moet je Henk lijsttrekker maken. Ik schat hem op een zetel of vijftig, die hij voor een groot deel weghaalt bij PVV en VVD.
Want Henk is farizeeër en tollenaar in één. Net als al die miljoenen racistische kiezers die dromen van een roomblank Nederland.
En dan nog een welgemeend advies: als je Henk een hand geeft, moet je je vingers achteraf wel even natellen. (Van wie was die ook alweer?)
Lees ook Said Vanenburg
_______