Moet je als eenvoudige blogger ook in Nederland uitkijken met wat je schrijft over kennelijke maffiosi? Je zou het bijna zeggen.
Jos van Rey is een eenvoudige verzekeringsagent in Roermond. Wat heet eenvoudig: hij is prominent lid van de VVD, wethouder van Roermond, lid van Provinciale Staten van Limburg en lid van de Eerste Kamer der Staten Generaal, bestuurslid van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, adviseur van Meeûs Assurantiën, eigenaar van Jos van Rey Vastgoed BV en directeur van het Euregionaal Assurantiekantoor BV. En dat zijn dan nog maar de officiële gegevens die je gewoon op Wikipedia kunt vinden.
Het is bijna niet te geloven, maar hij houdt bij dat alles nog tijd over om in het weekend bij een journalist van De Limburger thuis een exemplaar van de krant van die zelfde dag in de bus te gooien, waarin gewikkeld een stuk vis. Beter bewijs kun je niet krijgen dat de krant wel degelijk iets op het spoor is dat stinkt. Zaterdag maakte de krant daar melding van in een uitgebreid artikel. Kort samengevat behelsde dat artikel dat Van Rey zijn wethouderschap gebruikt om vriendjes in de bouw- en vastgoedwereld te bevoordelen, door zich niet, zoals afgesproken, van dat soort zaken te onthouden in het overleg van B&W van Roermond.
In Limburg, en met name in Roermond, gelden al heel lang andere maatstaven, namelijk die van het rauwe cliëntilisme. Als je je vriendjes er niet mee kunt bevoordelen, waarom zou je dan wethouder worden? Iedereen in Roermond begrijpt, dat als je zo veel functies hebt, je wel gedwongen bent je alleen met de belangrijkste puntjes bezig te houden. Reggio Calabria aan de Roer, zal ik maar zeggen, en dertienduizend mensen in die bruisende stad vonden dat destijds prachtig en stemden op Van Rey. (Dat was trouwens net niet genoeg voor een zetel in de Tweede Kamer.)
Meestal zijn het in Limburg welgedane VVD-ertjes en uiterlijk gemoedelijke CDA-ers die zich bezig houden met dit type belangen van de kiezers, maar Van Rey is een apart geval.
De eerste keer dat ik hem zag, al heel lang geleden, schrok ik me dood. Wat een sinistere tronie heeft de man. En dat is met het klimmen der jaren nog veel erger geworden. Zijn geestverwant Giulio Andreotti heeft naast hem iets engelachtigs.
Als je hem ziet, besef je: na de rotte vis ontvangt de journalist van De Limburger van de heer Van Rey of diens vriendin een paardenkop in zijn bed als hij doorgaat met het schrijven van onwelgevallige kopij die de betrokkene hindert in zijn normale bezigheden.
________