Vorige week waren het Bram Peper en Ed van Tijn, vandaag zijn het Hans Wiegel en Frits Bolkestein. Wat ze met elkaar gemeen hebben, dat is dat ze er alle vier schrikbarend oud uitzien. Ed van Tijn bijvoorbeeld, die zou net zo goed dood kunnen zijn.
En alle vier vervelen ze zich.
Bram Peper en Ed van Tijn kregen de gelegenheid om traag en omstandig uit te leggen dat zij, als (voormalige) kopstukken van de Partij van de Arbeid, Job Cohen óók al onzichtbaar vonden. Zij realiseerden zich niet dat ze zelf beter onzichtbaar hadden kunnen blijven.
Hans Wiegel bood woensdag in zijn column in Dagblad De Pers, zijn diensten aan bij het verbeteren van de zichtbaarheid van Cohen en het volgen van de juiste koers door de PvdA. Helemaal onzinnig is het soms niet, om de duivel te proberen uit te drijven met Beëlzebub. Maar Wiegel lijkt me ook om andere redenen niet erg geschikt voor de taak: geen idee van public relations, zelf nooit ergens in geslaagd – behalve op het juiste moment een potsierlijke grote bek op te zetten en toen stemden ze inderdaad op hem, want met Wiegel kojje lagge. Als hij al serieus zou willen proberen (quod non) van Cohen ook een clowneske lachebek maken, dan geef ik hem weinig kans. Over andere motieven achter het genereuze aanbod kom ik nog te spreken.
Het is wellicht geen toeval dat behalve dief Wiegel ook diefjesmaat Bolkestein een opvallende mening ten beste geeft, ook al in De Pers. Oubaas Frits hanteert een oud en vaak effectief gebleken middel: drijf je vijanden tegen elkaar in het harnas. Hij zegt dan ook: als ik links was, stemde ik op Roemer. Politici weren zelf altijd ‘als dan’ vragen van journalisten af, maar soms is de verleiding te groot, en dan komt er weer een. Bolkestein is namelijk niet links, maar rechts, en dat verschil is zo groot dat Frits geacht kan worden niet te begrijpen wat het is om links te zijn.
Maakt ook niks uit. Hij denkt waarschijnlijk: nu zijn ze bij de PvdA héél jaloers dat ik op Roemer stem, en denken ze onwillekeurig: zie je wel, wat een vuilak die Roemer is.
Wiegel en Bolkestein moeten gewoon hun waffel houden. En SP en PvdA moeten zich realiseren dat je aan zulke vijanden je vrienden kwijt raakt, om maar eens wat te parafraseren.
Eerder zou dit soort potsierlijke manoeuvres de linkse partijen aan het denken moeten zetten – dat ze zich hoe dan ook niet uit elkaar moeten laten drijven, al hebben van oudsher de sociaaldemocraten (de mensjewieken) en de socialisten (de bolsjewieken) elkaar overal in de wereld de tent uit gevochten.
Het signaal van Peper, Van Tijn, Wiegel en Bolkestein, samen uitgerangeerd en samen 286 jaar oud, is voor de linkse partijen er eerder een van ‘nu of nooit’.
En verder wil ik er op wijzen dat in de Randstad voldoende oudemannetjescafé’s zijn waar het viertal grumpy old men nog eens goed kan lachen om dit maffe stuntje, en en passant de verveling effectief te lijf kan gaan.
Ik adviseer ijskoude wodka. Ad fundum.
PS: De vergelijking van de PvdA en de SP met de elkaar bestrijdende linkse groeperingen in het Rusland van vlak voor de Revolutie van 1917 is natuurlijk maar zeer betrekkelijk van toepassing, dat snap ik zelfs.
______