Terwijl Jeroen Krabbé in DWDD uit de kast kwam als de speler van een volstrekt debiel telefoonspelletje genaamd Wordfeud zag je Myrthe Hilkens op de achtergrond met stijgende verbijstering toekijken. Hiervoor werd dus rustig een klein kwartier van de kostbare zendtijd genomen, terwijl zij een half uur eerder bijna door Matthijs van Nieuwkerk was afgekapt. Omdat ze niet diens wens in vervulling deed gaan dat zij de eenvoudige zin zou uitspreken waarvoor zij blijkbaar was binnengehaald, namelijk deze: ‘Ja, zullie van mijn partij, de PvdA, hebben vandaag al hun kuiperijen uit de kast gehaald om te voorkomen dat ik hier kwam zitten en ja, Job Cohen is onzichtbaar en moet waarschijnlijk weg.’
Maar kennelijk brulde de regie op een gegeven moment in het oortje van Matthijs: laat haar uitpraten, godverdomme! En terecht lieten ze daar zelfs de Jakhalzen voor schieten want er zat nieuws aan te komen: Myrthe is namelijk iemand die het gewoon recht voor zijn raap wilde zeggen, dat Wim Kok ooit een grote fout heeft gemaakt door ‘de ideologische veren’ af te schudden. En dat de enige fout die Job Cohen misschien maakt: dat hij aarzelt dat verenpak weer aan te trekken.
Het worden spannende tijden want: worden de sociaaldemocraten die het met Hilkens eens zijn nu koudgesteld en het bos ingestuurd ten behoeve van de regeergeilheid? Of gaat de PvdA, zoals het hoort en voor de hand ligt, het linkse gras wegmaaien voor de voeten van de SP, GroenLinks en D66 en de fascisten, de zwartrokken en de couponnetjesknippers de oppositiebanken injagen? Hier in huis weten we het al: Hilkens for president. Minstens.
Want dat is geen bangerik, zeg – anders dan dat andere blondje, Mirjam van den Broeke, dat maandag op dezelfde plek zat omdat zij benoemd was tot hoofdredacteur van het zakenblad Quote – bekend van Jord Kelder en beursgraaiersaanbidding – en daar haar kaken stijf op elkaar hield uit angst helemaal niet meer geaccepteerd te zullen worden door het mannen- wat zeg ik, ballenbolwerk dat haar redactie schijnt te zijn. En tevens de concurrentiepositie van haar blad niet in gevaar te brengen. Gisteren overdag is in mediarubrieken op de radio nog wel geprobeerd de oorzaak van haar stilzwijgen te zoeken in de schoenen van Van Nieuwkerk en zijn secondant Jan Mulder, maar het was toch echt Van den Broeke zelf die haar eigen optreden, en de kans om een onsterfelijke quote te berde te brengen, om zeep hielp.
Hilkens is trouwens ook journalist, net als Van den Broeke. Maar wat een hemelsbreed verschil. Van den Broeke die haar hachje wilde redden en Hilkens die het geen reet kon schelen of ze om haar standpunt zal worden afgeslacht.
Meiden met ballen, dat is het type politici waar we op zitten te wachten.
Dan dijt het heelal maar uit tot het ontploft.
PS: En dan heb ik het helemaal nog niet gehad over Twan Huys die in Nieuwsuur bijna ontplofte van ijzige verontwaardiging omdat de PvdA het bestaan had het dwangbevel tot verschijning in het programma van Job Cohen in de wind te durven slaan en een politieke onderknuppel als Plasterk had gestuurd – die ook nog de brutaliteit had niet het afslachten van Cohen te willen behandelen, maar de crisis in de economie. Dus liet Huys de geest uit de fles, te weten Ferry Mingelen die in die fles, dat idiote beeldscherm dat uit de grond opstijgt, ook niet meer wist te zeggen dan dat het zus kon uitvallen, maar voor hetzelfde geld ook zo.
Wij willen Hilkens!
__________