Tien over half acht, uit eten geweest, onderweg naar huis om nog een staart van DWDD mee te krijgen. Op Radio 1 het dagelijks kunstprogramma, aan het woord is een mevrouw van wie we in het daarop volgende kwartier te weten komen dat ze Karin of Karina heet, dat ze in haar jeugd is mishandeld, dat ze een muizenhuis heeft gemaakt en kinderboeken geschreven en dat ze (mogelijk voor de PvdA) in de Amsterdamse politiek actief is geweest. Meer niet. Zou iemand bij de Nederlandse radio er ooit achter komen dat veel luisteraars het begin van een interview niet meekrijgen en dat ze dan ook het interview zelfs nauwelijks kunnen duiden omdat ze zich zitten in te spannen om er zelf achter te komen wie hier nou eigenlijk aan het woord is?
In actualiteitenprogramma’s precies hetzelfde. Je valt midden in een gesprek waarin sterke uitspraken worden gedaan, maar het gewicht daarvan kun je niet bepalen als je niet weet wie er aan het woord is. Hoe vaak gebeurt het niet dat aan het eind van het gesprek nog altijd niet wordt vermeld wie we hier aan het woord hoorden? Volgend onderwerp? And now for something completely different?
Gelukkig gaat het in DWDD anders. We weten meteen met wie we daar van doen hebben. Want daar zit Britt, uitbundig blond, in het bezit van een havo-diploma, maar zo niet geestelijk dan toch sociaal verschrikkelijk zwakbegaafd. We weten dus hoe ze heet, ik heb haar al eens in hilariteitenprogramma’s voorbij zien komen toen ze eerst dacht dat Suriname helemaal geen bekende figuren had opgeleverd, o ja toch wel: Nelson Mandela! En die dacht dat dertigduizend euro bijna een miljoen was. Er bleek haar wel gevraagd om te overwegen een reportage aangaande haar lichaam in de Playboy te plaatsen, maar ze aarzelde nog, want ‘dan geef je je toch wel bloot.’
Matthijs van Nieuwkerk, inmiddels 51, werd door haar geschat op ‘iemand van boven de twintig’, nader aan de tand gevoeld schat ze hem op 32 (ze is zelf achttien) en dat bracht Matthijs ertoe op te staan en haar hartelijk te zoenen.
En het moet gezegd: Van Nieuwkerk was de enige gisteravond die nog enig mededogen toonde en zich niet openlijk vrolijk maakte over de domme kletspraat van Britt (‘Ik stond tussen Nick en Simon, dat vergeet je toch nooit meer?’), maar de rest van de zaal, daarin voorgegaan door Nico Dijkshoorn, sloeg zich op de dijen, ze kwamen niet meer bij om die stomme griet die daar zonder te begrijpen dat ze in de zeik werd genomen, maar een beetje zat te babbelen.
Maar intussen wist ik nog altijd niet welke Karin of Karina op Radio 1 ook al erg openhartig zat te vertellen. En daar kom ik nu ook nooit meer achter.
Ja, op internet kijken, maar dat telt niet. Karina Schaapman was het, voormalig lid van de gemeenteraad van Amsterdam voor de PvdA. Waarom ze intussen Karina Content heet, dat kan helaas niet vinden.
Wat ik van Karina hoorde maakte dat ik dacht: misschien zou die zich eens over Britt moeten ontfermen. Want wie weet beter dan zij, dat je zo niet met mensen omgaat.
PS: Ik krijg de suggestie dat Britt misschien wel een vrouwelijke remake van Paul de Leeuws Adje zou kunnen zijn. Alles is mogelijk, inderdaad. Britt was oorspronkelijk een van die kapsters/caissières die in een raar quizprogramma waarvan me de naam ontschoten is op een kaart van Europa moesten aanwijzen waar Amerika ligt. Of zoiets. Ik zocht daarnet trouwens op Britt en die blijkt op 1 april van dit jaar ook al in DWDD te zijn geweest, met ongeveer dezelfde grappen.
Daar bevestigde Marc Marie Huybregts voor mij dat Britt inderdaad is wat ik denk dat ze is. Een lief onschuldig meisje dat misbruikt wordt door de circusbazen van de televisie.
________