Op de onvolprezen Videovolt internetschatgraverssite zag ik de allerlaatste gadget: een zeer oude mechanische schrijfmachine die tikt op een tabletlaptop. De man die het ding demonstreert is zeer enthousiast, laat zien dat je rechtstreeks op een groot beeldscherm kunt tikken, rechtstreeks op dat scherm èn op een vel papier, en dus op die tablet, die gezellig meeschuift met de wagen van de schrijfmachine.
Zo denk ik dat je over een paar jaar een Chevrolet Biscayne 1958 kunt bekomen met onder de motorkap een complete hybridemotor model 2015. Of, nog mooier: een Volkswagen Golf 2015 met onder de motorkap een ééncylinder één pk Daimler uit 1889. Zo zijn er ook al mobiele telefoons model koelkast, compleet met gedraaide kabel, retro radio’s compleet met Mexicaanse hond en er heel erg jaren vijftig uitziende koelkasten van het merk Bosch, gelukkig met modern milieuvriendelijk energiezuinig binnenwerk.
En dus nu die schrijfmachine.
Hoeveel miljoenen letters zou ik met mijn twee wijsvingers getypt hebben vanaf het moment dat ik de redactie van het dagblad Ons Noorden betrad, zoals bekend gevestigd in het pand Tûnen 7 te Leeuwarden, alwaar Guido t’Sas mij wees op nut en noodzaak van het toetsenbord van een schrijfmachine van een mij nu ontschoten merk? Ik bedoel, dit stukje telt nu al 1300 aanslagen.
Toen ik een paar maanden later verhuisde naar De Gelderlander op de Hessenberg 18 in Nijmegen, kon ik al aardig vooruitkomen; de Underwoods op die redactie vormden geen hinderpaal voor een glanzende carrière. Voor thuis schafte ik een Triumph Gabriele aan (gaarne Duits uitspreken) en toen ik in 1967 naar het Limburgs Dagblad in de Nobelstraat 14 te Heerlen verkaste, zag ik tot mijn verrassing dat men daar kofferschrijfmachines van hetzelfde merk gebruikte.
Met name als er in de loop van de avond flink geproduceerd moest worden viel de geanimeerde kout ter redactie stil en vulde het lokaal zich met het ijverige geratel van de schrijfmachines – de video op Videovolt gewaagt daar ook van, dat je dat geratel nu weer in moderne setting kunt vernemen.
Intussen ging ik thuis over op een zeer ouderwetsche Remington, want ik was vertaler geworden, en toen kwam het getik pas goed op gang. Met als gevolg dat ik begon te lijden aan hevige pijnen in de wijsvingers en andere onderdelen van mijn handen. Mijn huisarts schreef mij een secretaresse voor, maar dat ging de krant te ver en zo kwam ik dus aan een elektrische IBM met dat driftig roterende balletje, en voor thuis schafte ik een Triumph 1000 aan, een apparaat van een kilo of dertig dat, bij overgang op een pc begin jaren negentig, nog een gulden of duizend opbracht. En zo raakte ik gewend aan de aai-toetsen van moderne elektronische apparaten.
Intussen heb ik moeite zat met de ‘toetsen’ van een smartphone. Maar wat veel erger is: een ouderwetsche schrijfmachine.
Op een congres op Isola San Giorgio in Venetië, nog niet zo lang geleden, bleek de perskamer geen laptops en internet te bieden, maar… een stuk of vijftien Triumph Gabriele kofferschrijfmachines, voor de zekerheid voorzien van een Italiaans toetsenbord. Ineens merkte je dat je veertig jaar geleden die toetsen met grote kracht héél diep moest indrukken om een letter op papier te krijgen. Ik gaf het dan ook na een halve regel al op: hier was niets mee te beginnen.
Er moet nog ergens een foto van mij zijn waarop ik in mijn wanhoop een van die machines probeerde te gebruiken als accordeon. Ik droeg er een originele Stetson kojbojhoed bij, die kort tevoren nog door de piloot van de watertaxi uit de smaragdgroene lagune was gevist.
Ik wou maar zeggen: die schrijfmachine met beeldscherm mogen ze bij Videovolt van mij houden.
_______