Een zeer nuttig en wereldwijs Brits spreekwoord luidt: Children must be seen and not heard. Wijs inderdaad, al moet dat kijken naar kinderen ook weer niet al te intensief gebeuren, natuurlijk. Voor je het weet heb je een etiket op je voorhoofd dat er niet meer af gaat.
Het verschrikkelijkste geluid dat ik ken is dat van een scherp, ver voorbij de pijngrens gillend kind, dat in de supermarkt op de grond ligt en met armen en benen slaat omdat zijn of haar ouders weigeren iets in het winkelwagentje te gooien dat het kind eist. Of liever: de ouders doen nog even een zwakke poging, want na een seconde of dertig geven ze toch toe. De meeste mensen in de winkel kijken toch, net als ik, verstoord op met een van pijn vertrokken gezicht bij het aanhoren van het snerpende kind. En je wilt, ook als ouder, vooral bij de normale grote mensen blijven horen, die stilletjes hun gang gaan.
Ik geef toe: de aard van de bron speelt bij geluidsoverlast een rol. Ik mag zo nu en dan wel eens, niet te vaak natuurlijk, naast de startbaan van een opstijgende F16 staan. Ik herinner me dat mijn eigen kinderen dat gegil ook wel eens geprobeerd hebben, maar ik was natuurlijk een modelouder, ik keek de dader dreigend en met opgeheven hand aan en dan kroop hij gauw in zijn schulp. Bejjij een beetje besodemieterd. Maar andermans kinderen, die zijn andere koek.
Dus alles bijeen kan ik mij die Vlaamse buren van kinderdagverblijven wel voorstellen – hier in de buurt, hemelsbreed op driehonderd meter van mijn voordeur, is een basisschool vanwaar de gehele dag door een vaag hoog gekrijs tot mij doordringt. Ik hoor het al bijna niet meer, maar ik denk ook: je zult er maar tegenover wonen. Ik weet ook zeker dat de woningen in de buurt van een basisschool goedkoper zijn: daar wil je niet wonen, tenzij je eigen kinderen op die school zitten natuurlijk, dan treedt de vorige alinea in werking.
Ik lees in de krant dat in Nederland zelfs wettelijk is vastgelegd dat kinderen net zo hard, zo lang en zo veel mogen krijsen, gillen en snerpen als ze willen, nee, dat ze dat móeten, want deze of gene heeft bedacht dat het goed is voor ze.
Niet waar, natuurlijk, want in Engeland, waar de aardigste en best opgevoede kinderen worden geproduceerd, althans door de de mensen die behoren tot de upper middle class en hoger, daar zeggen ze terecht: Children must be seen and not heard.
_______