Zo gaat dat bij ons op het dorp: de voorlichtster van de gemeente belt om tien voor elf dat de burgemeester van Landgraaf om elf uur op de brug in het kerkdorp Rimburg een persconferentie geeft. De brug ligt over het grensriviertje de Worm, aan de overkant zie je al een glimp van de uitgestrektheid van de Duitse Bondsrepubliek, maar de andere kant heet ook Rimburg, althans, iets naar rechts ligt een kasteel dat die naam draagt.
Het is prachtig weer, een graad of 26 en windstil, de eerste die ik tegenkom is de verslaggeefster van het nobele concurrerende orgaan dat mijn nobele orgaan recent een smerige streek heeft geleverd, dus vraagt ze: ‘Ik mag je zeker geen collega meer noemen?’ Een grapje natuurlijk, ik had een vuil stukje geschreven in mijn orgaan over haar orgaan (als u nog volgt) maar dat zegt niks over de verstandhouding tussen ons, eenvoudige dorpelingen, onderling. Die verloopt langs heel andere lijnen.
De burgemeester is er even later ook, hij heeft een pak affiches over de arm die hij straks, samen met zijn collega van de Duitse gemeente aan de andere kant, Übach Palenberg, huis-aan-huis gaat uitdelen.
Dat zijn van die dingen die burgemeesters van dit type gemeente gaarne doen en leuk vinden.
Waar gaat het om? De brug over de Worm is ongeschikt voor zwaar verkeer, bovendien loopt de toegangsweg door het intiemste deel van het dorpje Rimburg, zelfs eenmaal het leukste dorp van Limburg. Maar de brug kan niet worden afgesloten omdat fietsers er graag gebruik van maken voor het rondrijden in de prachtige omgeving en omdat de beide gemeenten af en toe toch de boel willen openstellen in het kader van de broodnodige verbroedering. Hier worden alle mensen nog altijd broeders. Als obstakel tegen ongewenst verkeer zou je natuurlijk een paar palen kunnen plaatsen, maar twee jaar geleden kwamen er twee prachtige bronzen schildpadden, Knoebel en Boebel genaamd die een fraaie afsluiting vormden. En waar je op kon wachten: vorige week zijn Knoebel en Boebel gestolen en vermoedelijk al ergens omgesmolten.
De burgervader trekt zich een en ander persoonlijk aan, hij is echt kwaad en heeft persoonlijk de actie met de affiches bedacht.
In de affiche vragen de twee burgemeesters de mensen hun vermoedens kenbaar te maken aangaande de manier waarop de beide bronzen amfibieën Rimburg hebben verlaten.
De burgemeester van Übach-Palenberg laat nog even op zich wachten en dat geeft de burgemeester van Landgraaf de kans zich te verdiepen in een andere misstand: het sluipverkeer dat ondanks verbod en obstakels over de brug plaats vindt en waaraan de Rimburgers zich dood ergeren. ‘De burger’ houdt er zelfs twee staande en een daarvan gaat onverbiddelijk terug. Zo.
Intussen hadden we graag een paar tafeltjes en stoeltjes en een kratje bier gekregen want het begint reuze gezellig te worden. Mijn oude kennis Jan S. bijvoorbeeld, komt voorbij, die ik lang niet gezien had; de elegante verschijning van de vaste verslaggever van het plaatselijk dagblad, met donkerblauwe Tommy Hilfiger polo en zonnebril en een iPhone voor het maken van een videootje*); Tilly, de zus van een oude collega die ik soms nog wel eens tegenkom als hij net van een Dolomiet omlaag is gekomen, een plaatselijke drukker die ter plekke een referaat houdt over de voordelen van de ouderwetse zeefdrukkerij; verscheidene Rimburgers die allemaal gaan fietsen of gefietst hebben in de Bondsrepubliek of er de hond gaan uitlaten of hebben uitgelaten – een vorm van mestexport; de burgemeester, die nieuw is en in tegenstelling tot zijn voorganger zich in het Landgraafs plat verstaanbaar weet te maken, maakt met iedereen een praatje.
Om twaalf uur verschijnt de burgemeester van Übach-Palenberg, vergezeld van echtgenote, en samen gaan de twee burgervaders op pad langs de huizen van Rimburg, waarbij duidelijk blijkt dat de Duitse functionaris een iets terughoudender werkstijl heeft dan de Nederlandse.
‘Stuur me even een foto waar we allebei op staan!’ roept de burgemeester van Landgraaf ook nog. ‘Ja burgemeester.’
En kwartier later heeft hij de foto in de mailbox.
Bij ons lopen de lijntjes niet alleen anders, ze zijn ook nog behoorlijk kort.
_________
*) Op de brug spreekt de burgemeester voor de vuist weg tegen de iPhone van de camjo van het plaatselijk dagblad.
________