Daar stonden ze, verbaasd dat ze het gedurfd hadden. En ze hadden net zo goed als uitkomst van het overleg in Parijs kunnen melden dat het allemaal zinloos is geworden nu de wereld toch zal vergaan op 22 september 2012 om een uur of vier ’s middags bij lichte bewolking en een aangenaam nazomers temperatuurtje van 21 graden. Merkel & Sarkozy, naamloze vennootschap tot het uitbrengen van voor de hand liggende plannen, die geen schijn van kans hebben.
En toch was dat ooit al het idee achter De Europese Gemeenschap voor Kolen & Staal. Toen kolen en staal in vergetelheid waren geraakt werd tijdig overgeschakeld naar de Europese Economische Gemeenschap, later omgevormd tot Europese Gemeenschap en tegenwoordig de Europese Unie. Het idee van eenwording of federalisatie was intussen vervaagd, zeg maar gerust: verdwenen. Weggedaan, nog beter.
En nu stonden zij daar om te verkondigen dat de enige oplossing zou zijn: de Verenigde Eurolanden, de VEL. (of VES, of UPE, of UEC, al naar gelang uw taal.) De Verenigde Staten van Europa werd in het begin van de jaren vijftig al gezegd, maar toen mocht Duitsland natuurlijk nog niet meedoen. Ik herinner me dat voor de kern van die unie bij wijze van grap al de naam ‘Fritalux’ was bedacht: Frankrijk, Italië en de Benelux.
In Den Haag werd gisteren nog een oud achterhoedegevecht uitgeknokt, ik had eigenlijk geen zin om ernaar te kijken; natuurlijk moet je Rutte pakken waar je kunt, maar drie keer over hetzelfde onderwerp? Mwah. En laat dat gedoe met Griekenland dan geld kosten, er is toch al lang uitgerekend dat we er per saldo dik op verdienen?
Mijn oude moeder zou hebben gezegd: Merkel en Sarkozy hebben het grootste geliek op de vismert, als er niemand op is.
En dat was meteen ook het probleem: na die mooie persconferentie waarop het ideaal van Schuman, Monnet, Mansholt in moderne bewoordingen werd herhaald, ontstond een ijzige stilte die tot op dit moment voortduurt. Het mag dan nog zo’n goed idee zijn om de economie van Europa centraal te gaan besturen, geen hond die zelfs maar zin heeft er iets over te zeggen. Want het wordt uiteraard afgeschoten, we wilden minder Europa in plaats van meer. Toch? Desnoods totterdood?
De enige die een geldig excuus heeft is opnieuw Mark Rutte. ‘Ja, kijk eens, ik moest om tien uur die brief inleveren bij de Tweede Kamer, of ik souvlaki wilde of moussaka, en wat ik er bij wilde drinken en wat ik er precies voor wilde betalen. Dus ik heb geen tijd voor andere dingen. Wat? Europese regering? Dat zoeken we op.’
_______