Arnon Grunberg is, heb ik hier wel eens geschreven, de enige Nederlandse schrijver van internationale allure. Dat moet ik in zoverre nuanceren dat ik inmiddels vind dat A.F.Th. van der Heijden, Tommy Wieringa en Marcel Möring ook tot dat kleine gezelschap horen.
Geen van die twee kun je, zoals Grunberg, betrappen op nogal origineel Nederlands. Wat ik bedoel is te vinden in Grunbergs column op de voorpagina van de Volkskrant van heden. Hij schrijft daarin over het overlijden van de schilder Lucian Freud.
Een stukje zin: ‘…was Lucian Freud die op woensdag in Londen stierf.’ Je vraagt je af wat er zo bijzonder is aan sterven op woensdag. Om de zin te begrijpen zoals hij bedoeld is, moet je hem in het Engels vertalen: ‘was Lucian Freud, who died on Wednesday.’
Hetzelfde geldt voor een andere zin: Lucian Freud… werd geboren in Berlijn, overwoog een jockey te worden, en verklaarde…’. Waarom niet twéé jockeys? In het Engels klopt het wel: ‘Lucian Freud was born in Berlin, considered to become a jockey, and stated…’
Eigenlijk zijn het ook in het Engels twee tamelijk kromme zinnen. Waarmee het nog raadselachtiger wordt hoe zo’n krakkemikkige formuleerder zo goed kan schrijven.
_______