Nu is het toch tijd om te gaan geloven in een onwaarschijnlijk complot. Vorige week publiceerde NRC Handelsblad nog een grafiek waaruit bleek dat Italië weliswaar niet helemaal zo safe was als The Bank of Engeland, maar toch een land waar je met een gerust hart zaken mee kon doen, je spaarcentjes investeren en wat er zoal nog meer in de kapitalistische maatschappij voor machinaties mogelijk zijn.
In Italië is natuurlijk van alles loos, maar dat maakt van Italië nou juist, precies: Italië. Al heel lang geleden schreef ik in deze kolommen dat al die zwierigheid, elegantie, snelle automobielen, telefonini en designbrillen weliswaar uitsluitend op de pof waren gekocht, maar dat zulks in Italië, waar het leven is zoals het het bedoeld is, niet leidt waartoe het in andere landen wel voert, namelijk naar de financiële afgrond. Dat komt doordat het creatief boekhouden, het creatief girosysteem, zelfs de creatieve banken zelf in Italië zijn uitgevonden, de Bancogiro is tegenwoordig een knus café met hele dure maar uitstekende koffie in de buurt van de Rialtobrug in Venetië, met uitzicht op de bedrijvigheid op het Canal Grande.
Dus dat gaat helemaal goed komen. Dat de gierige humorloze Standard, Poors en Moody dat, als een soort Scrooge, niet zien, en dat ze dus de al even gierige en humorloze couponnetjesknippers opjutten om tégen te stemmen, dat gaat ze nog een keer dun door de broek lopen, als wij maar gewoon Ferrari’s blijven kopen en, demonstratief en uitdagend, Berlusconi president van de Republiek maken.
Eind augustus mag ik weer aanschuiven. Ik kan nauwelijks wachten.
_______