Volgens het principe dat alles een blogje kan opleveren zou ik, als u mij toestaat, een ogenblik verwijlen bij de reageerselen van een aantal mensen op het stukje dat ik afgelopen week schreef na het bijwonen van een optreden van een jazztrio. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk in mijn knollentuin was, want wat de websites van kranten en GeenStijl moeiteloos van de eerste dag hadden, te weten een overval door de braakballen van het onanieme reaguurdersdom, viel mij pas na twaalf lange jaren van stukjes schrijven ten deel. Eindelijk.
Toon en stijl en vooral spelling die door hatend Nederland worden gehanteerd zijn mij genoegzaam bekend, maar om specimen daarvan nu onder een aardig en aanmoedigend bedoeld stukje aan te treffen, dat is toch wel even heel apart. En het mag voor mij ook wel weer afgelopen zijn.
Ik zal dat laatste natuurlijk met ijzeren hand handhaven, anonieme reacties worden hoe dan ook gewist en de bijbehorende IP-adressen geblokkeerd.
Wie oudere stukjes over jazz wil lezen hoeft niet lang te zoeken. kijk hier, hier en hier. Heel veel staat ook op websites die inmiddels niet meer bestaan. En nog veel meer in de kranten waarvoor ik werkte tussen 1959 en 1999.
______