Eerst even opgezocht of een kuifmakaak echt bestaat en dus geen geinig carnavalsmasker is. Hij bestaat, hoewel vermoedelijk niet al te lang meer, net zo min als het oerbos op Celebes waarin hij leeft.
Gelukkig zitten er ook een paar gevangen. Fotograaf David Slater was bezig foto’s van die dieren te maken, zo melden allerlei media sinds gisteren, toen een kuifmakaak hem de camera afhandig maakte en er, vermoedelijk na een korte spoedcursus, zelfportretten mee begon te maken. Het bericht meldt dat de meeste foto’s onscherp waren, maar enkele ook zeer scherp.
Schrijvende journalisten zullen het herkennen: die vonden nog niet zo lang geleden dat het weliswaar niet nodig was, maar als ze nou per se zo graag wilden, dan mochten fotografen wel een piepklein plaatje bij hun artikel plaatsen. Om een artikel te schrijven moest je een vergoddelijkte wijsgeer zijn, maar foto’s maken, dat kon een aap ook.
We hebben lang op het bewijs moeten wachten, maar het blijkt nu waar. Jammer dat de meeste schrijvende journalisten tegenwoordig zelf de aap zijn die voor de adverteerder danst.
Maar wacht even, het is toch juli? De tijd dat de nieuwsbronnen opdrogen en het laatste water wordt gebruikt om komkommers te kweken?
Ik geloof dit verhaal namelijk helemaal niet. Het is een foto-aapverhaal. Het verraadt zichzelf door de opmerking dat veel foto’s van de kuifmakaak onscherp waren. Hij leerde in die cursus blijkbaar ook scherpstellen, de camera stil houden – hij wist zelfs aan welke kant hij naar het ding moest kijken.
Maar – hoe wist deze kuifmakaak op Celebes wat dat is, ‘een foto’? Precies, hij kán het niet weten. En dus al helemaal niet hoe een foto tot stand komt.
Het verhaal vermeldt niet hoeveel afdrukken hij bij Slater bestelde. Dat is dus het punt waarop ik zeg: leuk bedacht, doet u mij nog maar wat komkommer.
________