SUV’s, zwaar bemodderde terreinwagens staan er, maar vooral de kleine aftandse Daewootjes die moeder voor Moederdag heeft gekregen van Hubby, zodat ze de kinderen ermee naar school kan brengen. Bij de basisschool hier in de buurt stellen die karretjes tweemaal per dag alle verkeersvoorschriften even buiten werking, want kennis is macht.
Vanmorgen het jaarlijkse hoogtepunt: twee touringcars gaan met het kroost op schoolreisje. Op het moment dat ik, als gebruikelijk héél langzaam, kom aanrijden, zitten de kinderen al in de bussen, die nog helemaal geen aanstalten maken te vertrekken. Het wegdek wordt over de volle breedte in beslag genomen door moeders en opa’s die geheel opgaan in het uitzwaaimoment.
Ben ik een ouwe brompot als ik gewoon mijn weg wil vervolgen? Ja, uiteraard. Maar aan de andere kant: hoe lang duurt zo’n uitzwaaimoment en kun je niet gewoon op de stoep zwaaien?
Ik sta al bijna stil als ineens zo’n man al zijn autoriteit van uitzwaai-opa inzet, voor de auto gaat staan en mij met een gebiedend politioneel handgebaar tot stoppen probeert te dwingen.
Mijns ondanks krijg ik een kortlontjemoment. Mijn gelaatsuitdrukking zegt waarschijnlijk: als je niet weggaat zwaait er wat. Hij gaat weg.
________