Geen kwaad woord over de bloemenman op de markt hoor, tenslotte levert hij veertig pioenen voor een tientje. Maar ook hij hoort het ras van ‘koekoek eenzang’ en van ‘de mooiste plaatsen in Limburg zijn de gemeenplaatsen’.
Lees maar: ‘De helikopter van de politie is er weer, hoor je? Die komen ook alleen maar als er een feestje is. Vorige week ook, in Hoensbroek, als er wat te schieten valt, rukken ze massaal uit. Maar als er bij een oud vrouwtje ingebroken is en dat ouwe mens zit helemaal in elkaar, dan ho maar, in geen velden of wegen te bekennen.’ Je mag alleen maar beamen, natuurlijk, dus dat doe ik dan.
Om hem te bewegen nog een paar bossen pioenen erbij te doen begin ik te klagen over het Pinkpopverkeer dat al vroeg in de morgen op gang is gekomen. De toegangen tot twee enorme kampeer- en parkeerweiden lopen via de normaal doodstille straatjes van de wijk waar ik woon en het vereist enige boerenslimheid om te zorgen dat je zowel op de heen- als op de terugweg tegen de stroom in rijdt in plaats van with the flow, want dan kom je dus nooit meer thuis. Of in ieder geval later dan strikt nodig.
Het lukt, de twee bossen doet hij er nog bij. Ik vertel intussen welke oplossing ik heb gevonden, waarbij ik een sluiproute beschrijf waarvan een voor alle verkeer verboden landbouwweggetje deel uitmaakt. Hij knikt goedkeurend: de politie heeft wel iets anders aan haar hoofd dan afgelegen landweggetjes te controleren. Ook als ze de beschikking hebben over de helikopter. ‘Die lui in dat ding weten niet eens dat dat weggetje verboden toegang is,’ merkt de bloemenman zeer ter snede op. ‘Die komen alleen maar lekker rondjes vliegen.’
Tomaten, meloenen, komkommers, sla, kersen, aardbeien, harinkje als ontbijt. En op huis aan. Het is vervolgens zaak zo ongeïnteresseerd mogelijk langs de file Pinkpopgangers te rijden; been there, seen it all, zo’n gezicht moet je trekken. Elk jaar weer een groot genoegen. De feestgangers zijn behoorlijk in de stemming, de blote voeten uit het raam, het oranje haar ook. Uiteraard de gebruikelijke portie ouwe auto’s die het begeven hebben en een zijstraatje worden ingeduwd onder algemene hilariteit – er gaat niets boven een kapotte Ford Fiesta, als het om Pinkpop gaat.
Eenmaal thuis achter je pc merk je helemaal niets van Pinkpop, en dat zal zo blijven, tot maandag. Maar dan vertrekt de hoofdmacht ’s nachts al huiswaarts, en de volgende morgen zie je alleen nog de honderden hippietypes die je al lang uitgestorven achtte, die van de campings komen en hun slordig opgevouwen tent achter zich aanslepen, sjokkend op weg naar het station. De meeste tenten worden trouwens eenvoudig op de campings achtergelaten.
Ook dat laten de Landgravenaren gelaten langs zich heen gaan. Voor hen hoeft het niet, Landgraaf heeft er alleen maar rotzooi van, maar de gemeente heeft schik in de naamsbekendheid die het in den lande oplevert. Landg(r)aaf! is de sinds een paar jaar gebruikte slogan.
Daar is duidelijk over nagedacht.
________