Laten we elkaar geen mietje noemen, mannen: we hebben allemaal wel eens een kamermeisje in een hotel nagekeken en daar misschien ook nog iets bij gedacht. Iets bepaalds. Maar wat je daar meteen ook bij dacht, als een soort onderstroom: 1. ik denk niet dat zij er op zit te wachten, 2. ik kom liever niet in de krant als zo’n vies oud mannetje en 3. wat zouden ze er thuis van zeggen?
Je zou verwachten dat juist mannen als Lubbers, Clinton, Berlusconi en Strauss Kahn, niet te vergeten de gebroeders Kennedy z.g., geleerd hebben die drie dingen eerst te denken, nog voor ze hun aandacht richten op het aantrekkelijke achterste van dat kamermeisje. Denk ik althans wel, als eenvoudig type die heel langzaam toesukkelt naar, ‘ik mag er graag naar kijken, dat gaat natuurlijk nooit over, en schudt u nog eens een glaasje in van die lekkere roje wijn daar.’ Lees maar eens de biografieën van beroemde mannen, die hóefden niet eens te kijken, voor hen gingen en gaan de vrouwen al parensbereid gereed liggen zonder daartoe uitgenodigd te zijn. Dat gebeurde bij Mussolini en die maakte er gretig gebruik van – het gebeurde zelfs bij een, laten we elkaar opnieuw geen mietje noemen, stuitend lelijke kerel als Adolf Hitler.
Dus hoe moeten we, in dat licht, de weekendavonturen bezien van Dominique Strauss Kahn, president van het Internationaal Monetair Fonds en kansrijk socialistisch kandidaat voor het presidentschap van Frankrijk? Al sla je me dood, zelfs als je me onder de neus wrijft dat Frankrijk, o la la, een reputatie hoog te houden heeft op dat gebied, met aan het begin en het eind een klein geil mannetje – Napoleon en Sarkozy – en daartussen minstens één andere schuinsmarcheerder, Mitterrand.
Dus hier moet iets anders aan de hand zijn, ik kan er anders niks van maken. En het is natuurlijk al vaker gebeurd, een man in een kwetsbare positie raakt in opspraak, een kamermeisje of wat daar voor doorgaat wordt er dik voor betaald en weg is de grote man. Alles schon mal dagewesen.
Waarmee we bij het werkelijke raadsel zijn aangeland, namelijk: hoe fout is een systeem dat staat of valt met de vraag of de baas van het Internationaal Monetair Fonds zijn piemel in zijn broek weet te houden of niet? Waarom moeten mijn huis en mijn pensioen daardoor nóg minder waard worden? Want dat lees ik vanmorgen vooral in de krant, dat de euro nu gevaar loopt en dat Griekenland niet alleen failliet gaat maar vermoedelijk na Strauss Kahns avontuur ook in zijn geheel moet worden afgegraven.
Ooit klommen we uit de bomen om op onze achterpoten verder te gaan. Dat was, blijkt inmiddels, geen succes, want erg ver zijn we sindsdien nog niet gekomen.
De rug van Strauss Kahn, is die een beetje van zilver? Dacht ik het niet.
___________