Omroepen TROS en AVRO hebben bekend gemaakt onder voorwaarden enigszins te willen fuseren.
Het zal 1961 zijn geweest. Ik schreef een wekelijkse column over radio, en daar was ik een behoorlijk voorlijk kind mee. Dat komt: ik had zelf geen tv, je was als aanstaand intellectueel toch enigszins verdacht als je elke dag naar de kathodestraalbuis zat te kijken. Pas een jaar of dertien later, toen de keuze was: de kinderen eten zielig genadebrood bij de buren of ze doen het thuis, kocht ik een Blaupunkt zwart/wit-tv voor vijfhonderd gulden, een vermogen destijds.
Maar dat was later. Eerst was er die radiorubriek. Het was een van de eerste columns in de Nederlandse dagbladpers over iets anders dan politiek, hij trok nogal de aandacht en het was allemaal puur gelul. Zo mocht ik mij graag enorm afzetten tegen de AVRO. Destijds kon een omroep als gevolg van ledenverlies degraderen van de A- naar de B-status en in die tijd hikte de AVRO daar nogal tegenaan. Dus schreef ik dat ik de dag niet kon afwachten tot de AVRO de BVRO werd, ja ja, de woordspelingen borrelden ook destijds als het ware spontaan in mij op.
Nadat ik dat enige tijd had volgehouden werd ik gebeld door een voorlichter van de AVRO, die mij uitnodigde voor een gesprek met de directeur van die omroep. Ik werd vriendelijk ontvangen in Hilversum, van het gesprek herinner ik me niets, of het moest zijn dat ik me achteraf realiseerde dat ik eigenlijk niks tegen de AVRO had, behalve dan dat de omroep exact de verkeerde spruitjesgeur verspreidde waar ik als 24-jarige zo’n hekel aan had. Of deden ze niet genoeg aan jazz? Kan ook zijn. De jazz was toen nog progressief, namelijk, en stevig in de handen van de VARA en vooral de VPRO. Onder jazz verstonden we toen ook nog de Dutch Swing College Band – dixielandmuziek is tegenwoordig vast in handen van de AVRO en op de blazerfeestjes van AVRO/VVD-leden is ook steevast een live dixielandbandje aanwezig. Zo zie je maar weer: als je maar lang genoeg wacht komt alles in orde.
Maar aan de andere kant: de TROS ontstond daarna pas, op zee, de omroep kroop aan land in de gestalte van Ed, het Sprekende Paard, werd de grootste familie van Nederland, mede door het optreden van André van Duin bij achteruit rijdende DAFjes en moet nu gered worden door dezelfde Ed, inmiddels voorzien van een achternaam, Nijpels, wat mij betreft sprekend het Paard. Het gedachtegoed – je ziet, ik ben behoorlijk mild geworden – van de TROS is inmiddels geüsurpeerd door SBS6, dus de taak zit er op maar dat verhindert Ed niet, de eerste keer dat hij het woord ‘fusie’ in de mond neemt, meteen te doen of zijn omroep nog iets voorstelt.
De AVRO mag wat mij betreft best zelfstandig blijven, want die hebben tenslotte het Prinsengrachtconcert en Tussen kunst & kitsch. Waarmee maar weer eens aangetoond is dat ik zelf ook niet meer ben die ik geweest ben.
Een volgende keer misschien de VARA en de VPRO. Die ledenraadsvergadering bijvoorbeeld waarop ik, boven het tumult uit, een verslaggeefster hoorde kreunen: ‘Ik kom aan mijn gerief!’
______