Mens en dier, altijd lastig. Mens en godsdienst, minstens zo moeilijk. Mens, dier en godsdienst – ik moet er niet aan denken. Mens, dier, godsdienst en politiek – een eindeloze bron van inspiratie voor een weblogger met faalangst.
Hebben jullie wel eens uitgerekend hoeveel tijd het Nederlandse parlement, zowel binnen als buiten ’s lands vergaderzaal, bezig is met kwesties die in wezen godsdienstig van aard zijn?
Mensen zijn wij allemaal. Ik heb geen bijzondere voorkeur, hoewel, als ik moet kiezen geef ik de voorkeur aan het gezelschap van mooie intelligente vrouwen. Wie ik allemaal niet moet, dat weet de trouwe lezer dezer regelen wel, de zon schijnt, ik ga zo lekker een eind wandelen, dus die laat ik maar even ongenoemd.
Dieren zijn we ook. Ik zie nu een deel van het publiek alweer weglopen. Maar we copuleren, baren, zuigen, eten en drinken en worden ziek gaan dood als alle dieren. Het verschil is alleen, dat als wij mensen elkaar dood maken, daar èn de politiek èn de godsdienst zich mee bemoeit.
Dieren mogen wij doodmaken, omdat wij moeten eten en er inmiddels achter zijn gekomen dat dieren stoffen bevatten waar wij mensen gezond van worden en blijven. Het kan ook wel zonder, maar dan moet je trucs uithalen, denken wij – dat komt doordat wij een zinledig doel nastreven: per individu zo oud mogelijk worden. En dan toch dood gaan. Dieren snappen dat beter, die hebben geen dokters.
Mensen denken dat ze met dieren mogen doen wat ze willen. Hoe meer godsdienst ze hebben, hoe meer ze dat denken. Je zou het omgekeerde verwachten, maar dat is gewoon niet zo. Zo zijn er miljoenen dieren die na een, naar menselijke maatstaven, volstrekt onaanvaardbaar slecht leven van zes weken gewelddadig worden omgebracht, zoals kippen. Dat mag, omdat de kippen god niet kennen. Maar er zijn ook dieren die het ook niet gemakkelijk hebben, zoals tijgers, die hoe dan ook in leven moeten blijven en oud worden, uit eerbied voor god’s schepping.
Er zijn zelfs mensen die dieren als mensen behandelen. Het is nog vroege ochtend en u zit misschien aan het ontbijt met uw laptop of smartphone, maar ik noem het toch maar: er zijn mensen die met hun kat of hond onder één deken slapen, en er zijn mensen die hun boxer vol op de bek kussen. Persoonlijk vind ik zulk gedrag zowel mens- als dieronterend, maar ik wil u die mening natuurlijk niet opdringen.
In Nederland hebben wij een politieke partij waarop wordt gestemd door mensen uit de vorige alinea, stel ik me voor. De zelfbenoemde dierenliefhebbers. Er is ook een partij die vindt dat vrouwen, ook die mooie intelligente, een minder soort mensen zijn. Om allerlei redenen vind ik beide partijen religieus geïnspireerd: gebaseerd op iets dat niet bestaat. Die twee partijen beheersen momenteel de politiek in Nederland.
Vanmorgen las ik in de krant een verhaal over een joodse familie die nu de ossenworst van slager Marcus in de Waalstraat in Amsterdam niet meer kan eten, omdat die niet meer volgens de (uiteraard zinledige en volstrekt willekeurige) regels van de religieuze slacht geproduceerd mag worden. Persoonlijk denk ik, dat die ossenworst niet anders smaakt dan wanneer de os geslacht zou zijn door een goj. Maar ineens dacht ik: waar bemoeien we ons toch mee. Ik wil zelf ook zo lekker mogelijke ossenworst.
Heerlijke dikke plakken wegschrokken, waarvan een paar met wat vers gesneden uitjes.
Koosjer of niet.
________