Een PR-stuntje waar wellicht toch iets beter over nagedacht had kunnen worden. Koningin Beatrix, prinses Maxima en prins Willem-Alexander bezoeken morgen in het kader van het vierdaagse staatsbezoek aan de Bondsrepubliek Duitsland… Kerkrade. Meer in het bijzonder het merkwaardige kantoorgebouw vlak bij klooster Rolduc dat op de grens tussen Nederland en Duitsland staat, met één poot in de gemeente Kerkrade en met de andere in de gemeente Herzogenrath. Voor de grap – met name voor het organiseren van feestelijke bijeenkomsten met zang en dans – noemen die twee gemeenten zich wel eens samen Eurode.
Je zou dus zeggen: geweldige stunt, prachtige demonstratie van de vervaging van de grenzen tussen Nederland en Duitsland, dóen joh, het staatshoofd van een land bezoekt het buurland en in het kader daarvan een gemeente in het eigen land, waar is dat ooit vertoond? Inderdaad, nergens. En niet meer doen ook.
Vrijwel overal langs de grens tussen beiden landen is de grens vaag, behalve uitgerekend in dit gebouw. Want in de ene helft ervan gelden de wetten van Den Haag en in de andere helft de wetten van Berlijn. Om dat te benadrukken verschilt de architectuur van de twee delen ook drastisch, sterker nog, in het gebouw loopt tussen de twee landen een fysieke grensstreep die je verder tussen de beide landen nergens meer ziet.
Officieel Limburg ziet het bezoek vooral als een mogelijkheid om Zuid-Limburg weer eens op de kaart te zetten als een streek waar de huizen goedkoop zijn, de heuvels lieflijk, het klimaat beter. Bovendien ligt de streek, word ik niet moe te benadrukken, 250 kilometer dichter bij Italië, gezien vanuit Den Haag.
Maar voor Kerkrade is het bezoek een regelrechte ramp.
Kerkradenaren staan enigszins kritisch tegenover Duitsers, zoals moge blijken uit de volgende grap, over een Kerkraads jongetje dat aan zijn vader vraagt of hoeren ook kinderen kunnen krijgen, waarop de vader antwoordt, en ik vertaal: ‘Waar denk je anders dat al die hoeren-Pruisen vandaan komen?’
Wat de grimmige realiteit is: dat geen Zuid-Limburger, voor zover geboren buiten Kerkrade, het in zijn hoofd zal halen in Kerkrade te gaan wonen, en als hij er al woont dat zo weinig mogelijk bekend te maken – dat geldt zelfs in mijn eigen gemeente, die aan Kerkrade grenst. De gemeentegrens ligt, gezien vanuit mijn werkkamer, honderdvijftig meter naar links achter.
Het is algemeen bekend dat in Kerkrade een Duits dialect wordt gesproken dat ze zelfs hier in het dorp slecht kunnen verstaan, dat ze in Kerkrade uitsluitend tv-programma’s kijken op Duitse zenders waar Willy Millowitsch in te zien is en dat ze er van Duitse muziek houden. Daarbij moet je denken aan Heino.
Nu het Nederlands staatshoofd. ut Bea, in gezelschap van ut Maxima en d’r Wiel Alexander, in het kader van een staatsbezoek aan Duitsland Kerkrade bezoekt, wordt die plaats definitief ingedeeld bij de Heimat. In plaats van aan grensvervaging doen we morgen aan het trekken van strepen op een andere plaats.
Honderdvijftig meter naar links, ongeveer.
_______
Op de foto: het Eurodegebouw, vooraan de Nederlandse vleugel, achteraan de Duitse.
_______